De eerste rustdag. Misschien wel de ergste dag van de hele Tour. Maar wel een mooie dag om wat voorzichtige Tourobservaties te noteren. Daar gaan we.
1. Wiggins is oersterk, maar de Tour is nog niet gewonnen.
Ik geef het toe, Bradley Wiggins reed ruim een weeklang ijzersterk. In de Jura gaf hij geen krimp, in de lange tijdrit was hij onaards goed. En dan had-ie ook nog een team om zich heen dat deed denken aan de beste dagen van US Postal. Kan het nog misgaan, ben je geneigd te denken. Ja, dat kan. Herbert Dijkstra clicheede het gisteren al: Parijs is nog ver. Het peloton is in deze Tour is nog geen Alp of Pyrenee over geweest en een slechte dag of tuimelpartij van de Britse bakkebaard kan het hele klassement op zijn kop zetten. ‘Niet te vroeg juichen’ is het devies dat we hiervoor uit de kast met sportplatitudes trekken.
2. De Tour mist nog een echte uitdager.
3. De Raboploeg lijkt de kluts kwijt.
Hoe hoopvol kwam de oranje formatie naar Luik. Er waren maar liefst drie kopmannen. Twee echte en eentje in de schaduw. Als de een het liet afweten, zou de ander zijn rol kunnen overnemen. Zou de ploegdirectie in de strategische besprekingen vooraf ook het scenario hebben doorgenomen waarbij alle drie de kopmannen het laten afweten? Ik betwijfel het. Of het nu te wijten is aan de grote valpartijen of aan een vormcrisis bij de kopmannen, Rabobank zal in de komende anderhalve week een konijn uit de hoge hoed moeten toveren om deze Tour te redden. En ook na de Tour moet er grondig nabesproken worden, want de eigen verwachtingen (en die van het publiek) waren anders dan wat er tot nu toe uit is gekomen. Al wil ik wel weer zo eerlijk (lees: opportunistisch) zijn dat een overwinning van pakweg Robert Gesink in de koninginnenrit alles weer anders maakt. Nou ja, tot op zekere hoogte dan, want één glorieuze zege lost geen schijnbaar structurele problemen op – het klassieke voorseizoen was immers ook verre van succesvol voor de bankiersformatie.
4. Nederlandse etappezege lijkt nog ver weg.
Over Rabo-ellende gesproken, dit blog had hoge verwachtingen over een Nederlandse etappezege. Veelers, Van Hummel, Poels, Weening, wij zagen ze al winnend over de streep komen. Niets van dat al. Sommige van de 18 gestarte Nederlanders waren dan wel in de aanval, geen van hen had de benen om het af te maken. Er komen nog kansen, maar ze zijn schaars. Toch vertik ik het om mijn hoofd al te laten hangen. Statistisch gezien komt de eerstvolgende Nederlandse etappezege immers elke dag dichterbij.
5. De Belgen staan er wel.
Tot slot
Uiteraard blijkt over anderhalve week dat ik er met mijn voorspellingen in dit stuk weer volstrekt naast zat. Geeft niks, dat hoort zo. U kunt met deze info vandaag bij het koffieapparaat weer even de pseudo-kenner uithangen. Doe ik ook.