Vijftien jaar na zijn dood geeft Google de volgende suggesties als je zijn naam intikt: crash, helmet, death en death video. Hij overleed twee jaar voordat Google geboren werd, maar de zoekmachine vertelt nu in enkele simpele woorden zijn tragische verhaal. Hij viel, hij droeg geen helm, hij ging dood en daarna waren er alleen nog die afgrijselijke beelden.
Op 18 juli 1995 reed een peloton renners de Col de Portet d’Aspet af. De afdaling was stijl, er ontstond paniek, er volgde een valpartij. De Fransman Dante Rezze reed het ravijn in en brak een been. Was Casartelli hem maar achterna gegaan. Een gebroken been, een gebroken heup, vierentwintig gebroken ribben desnoods: alles beter dan een gebroken hoofd. Maar Casartelli viel met zijn helmloze hoofd tegen een rotsblok en lag daar naast zijn fiets in foetushouding op het asfalt. Iemand legde een hand op zijn hoofd om het bloeden te stelpen. Om te dichten wat open was en gesloten hoorde te zijn. Maar de vierentwintigjarige olympisch kampioen was niet meer te redden. Casartelli overleed enkele uren later in het ziekenhuis van Tarbes.
Een dag later reed het peloton in gesloten formatie de etappe uit. De ploeg van Casartelli kwam – naast elkaar rijdend – als eerste over de finish in Pau. Achter hen reed de ploegleiderswagen met op het dak de fiets van Fabio.
Vijftien jaar wielrennen zonder Casartelli. Iedere renner die na een val in foetushouding op de grond bleef liggen deed de adem stokken. De dood in de vorm van een ongeboren kindje. Veel te jong. Het is onmogelijk om aan Casartelli te denken zonder tranen in je ogen te krijgen. De beelden, je ziet ze een keer en vergeet ze nooit meer. Liever had je ze nooit gezien. En toch moest acht jaar na Casartelli ook Andrej Kivilev nog overlijden aan een helmloze val voordat de UCI het dragen van een helm verplicht stelde.
Morgen rijdt het peloton de Col de Portet d’Aspet over. Ik hoop dat Armstrong dan – net als in de Tour van 1995 – een etappezege aan zijn overleden ploeggenoot Fabio Casartelli kan opdragen. Het zou een waardig afscheid zijn.
Schreef onder meeer:
- Terug naar Namen - 20/12/2020
- Als een reiger over de toppen - 24/10/2020
- Muziek in de benen - 23/10/2020