De derde week van de Tour brak aan, en de kansen werden kleiner voor Voeckler, zo veronderstelde men. De grote bergen zijn namelijk het terrein van de grote mannen. Maar wat velen niet weten is dat de kleine Voeckler diep van binnen ook een hele grote is. Gelukkig wist hij het zelf nog wel. Dus werkte hij zich vandaag vol overtuiging in de kopgroep met een kriebelend voorgevoel in zijn buik. Tevreden glimlachend keek hij eens naar de mannen om zich heen: er zaten geen echte klimmers bij. Hij was de enige. Zijn kuiten kenden de Pyreneeën nog uit 2004 en zo’n Port de Balès, dat bergje van buitencategorie, kon hij heus wel hebben. Het kriebelende voorgevoel groeide uit tot jeukend zelfvertrouwen.
En dus viel hij dertig kilometer voor streep aan. Hij beklom de Port de Balès misschien niet op zijn dooie gemak, maar toch zeker wel met nonchalant wiegende heupen. Voeckler gaf alles. En terwijl achter hem Andy Schleck door het mechanische ijs zakte en Alberto Contador op jacht ging naar geel, kwam de kleine Fransman als eerste boven op de Port de Balès. Met een voorsprong van anderhalve minuut begon hij voorzichtig aan de afdaling: risico’s nemen was niet nodig.
Totdat iemand in zijn oortje schreeuwde dat zijn voorsprong was teruggelopen tot veertig seconden. De dood of de gladiolen, dacht Voeckler, en hij nam zoveel risico dat hij bijna een idyllisch Frans huisje omver reed. De drang om te winnen was groter dan de wil om te leven. De dappere kleine held gaf alles voor een etappezege en stortte zich vol overgave en vol adrenaline de Port de Balès af. Niet hij, maar ik stond doodsangsten uit.
Het bleek een foutje, van die veertig seconden. Hij had nog ruim een minuut over op zijn achtervolgers. Maar door de tijd die hij won in zijn kamikaze-afdaling kon hij uitgebreid van zijn zegetocht genieten. Hij begon met buigen en lachen en zijn bril goed zetten – Achter op zijn helm? Voor op zijn helm? Toch maar op zijn hoofd? – op zeshonderd meter van de finish, en met een stralende lach gleed de kleine krijger, nadat hij zijn kampioenstrui een dikke kus had gegeven, over de streep in Bagnères-de-Luchon.
Schreef onder meeer:
- Terug naar Namen - 20/12/2020
- Als een reiger over de toppen - 24/10/2020
- Muziek in de benen - 23/10/2020