Niet dat ik gekweld word door veel jeugdtrauma’s, doch blijk ik als ik de erelijst van de Tour mag geloven zeven halve grote vakanties in mijn prille jeugd nooit te hebben meegemaakt, toch had ik behalve voor Wim Van Huffel ook lange tijd een zwak voor Stijn Devolder. Voor zij die niet dagelijks de laatste helft van de uitslag raadplegen: Devolder doet mee aan de huidige Tour.
Een gevoel van treurigheid overviel me gisteren toen ik hem op kop zag trekken en sleuren. Het waaide en bij momenten regende het ook. Er werd gedreigd met waaiers, voldoende om het peloton te doen verbrokkelen. Alle ingrediënten waren aanwezig voor Devolder om in zijn element te komen. Als je dat ene beeld zonder context zou bekijken en de gehavende, door valpartijen geteisterde lijven in zijn zog zou negeren, kon je denken dat Devolder herboren was. Alleen reed hij op kop van de groep die zou eindigen op een klein kwartier.
Dan mag een mens niet terugdenken aan de tijd dat Stijn Devolder de Tour zou winnen, het was toen niet de vraag of maar hoe vaak Janez Brajkovic, Igor Anton en Damiano Cunego de Tour zouden winnen, zelfs een toen (2008) nog zevenvoudig Tourwinnaar geloofde erin. Devolder nam met graagte de complimenten in ontvangst en gaf toen een reactie die nu dolkomisch kan klinken: “Natuurlijk doet dit iets met me. Lance is immers mijn grote voorbeeld, ik probeer de manier waarop hij naar de Tour toeleefde deze weken te imiteren.”
Het spreekt voor zich dat de jongere versie van mezelf graag wilde geloven dat Devolder de Tour kon winnen, zoals het al een voldongen feit was dat Wim Van Huffel ettelijke malen op het Giropodium zou staan. Die hoop leek me niet onterecht. In zijn tweede Vuelta (2006) werd Devolder elfde. Een jaar later gaf hij op in de Vuelta, maar werd derde op Lagos de Covadonga en mocht de leiderstrui dragen. Hij werd dat jaar ook al derde in de Ronde van Zwitserland en won de Ronde van Oostenrijk.
Met zijn overstap aan het eind van 2007 van Discovery Channel naar Quickstep ruilde hij zijn klimmersbenen ook in voor dagen dat hij de aarde mits gekasseide oceanen twee keer rond zou fietsen op de fiets van Samuel Dumoulin. Laat nu net twee van die dagen in het tijdsbestek vallen dat de Ronde van Vlaanderen werd verreden. Maar nooit zou hij nog in de buurt komen van een elfde plaats in de Vuelta, een derde plaats in de Ronde van Zwitserland, laat staan van een overwinning in de Tour.
Een veel gemaakte denkoefening is dan: wat zonder tegenstanders in de Vuelta voortgestuwd door een injectiespuit in de bil? Zo weet u intussen dat Kurt Van De Wouwer in 1999 de Tour heeft gewonnen. Het is zelfs voor wielrennen een hele prestatie de illusie in stand te houden dat men in 1999 met ook nog eens een ploegarts die José Ibarguren heet zonder weinig legale hulpmiddelen elfde kon worden in de Tour. In de Vuelta waarin Devolder elfde werd, moest hij geen dertien minuten prijsgeven op eindwinnaar Vinokourov die Valverde en Kasheckin mee duldde op het podium. Mits deze denkoefening in het achterhoofd zou Devolder op zijn minst recht hebben op een vijfde plaats. Sastre op eindwinst. Maar wielrenners klagen niet en zijn vergevingsgezind.
Mochten we deze onzinnige edoch vermakelijke denkoefening doordrijven, zou Carlos Sastre vijf keer de Vuelta hebben gewonnen, van 2004 tot en met 2008. Niet door 21ste, 37ste en 28ste te eindigen, maar met tweede, derde, vierde en zesde plaatsen. Diezelfde Sastre kwam zonder blaam uit het Deense dopingrapport. Hij zou zich hebben aangezet gevoeld tot dopinggebruik door Riis. “Ik denk dat je nog steeds gebruik kan maken van bloedzakken. De anderen doen het. Ik weet zeker dat Discovery Channel er gebruik van maakt.” Wat Riis dan weer wist van Ivan Basso die in 2007 voor Discovery Channel (voorheen US Postal) reed. Tevens de ploeg van Devolder in 2006 toen hij en vijf ploegmaats in de top 30 eindigden van de Vuelta. Een idee voor de renners van Astana mochten zij zich komende Ronde van Spanje vervelen.
Devolder blijft een uniek geval. Al is het maar omdat hij één van de weinige Belgen in het Tourpeloton is die er ooit van verdacht is de Tour te kunnen winnen. De andere is Thomas De Gendt, die zo mogelijk een nog grilliger carrièrepatroon vertoont. Dat varieert van winnen op de Stelvio tot als eerste lossen in een kopgroep in de Ronde van België. De goede dagen van Devolder zijn inmiddels even zeldzaam als een wielrenner zonder astma. Maar een voormalig toekomstig Tourwinnaar is hij voor het leven.
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020