Over drie dagen is het zover: dan start in Utrecht de Tour, die vervolgens zal kronkelen over Nederlandse en Belgische wegen om aan het eind nog enkele dagen in Frankrijk te vertoeven. Maar wie zijn nu de favorieten en welke outsiders horen in uw wielerprono?
De ware fijnproever kijk best even de andere kant op, wat hierna volgt is niet voor zijn ogen bestemd. Zaterdag start de belangrijkste wielerwedstrijd op deze aardbol. Je bent geen echte renner of Wim Van Huffel als je nooit de Tour hebt gereden. Want zo is de wielercolumnist ook weer wel. Is het Giro, dan verklaart hij zijn liefde aan de Giro en is de Tour niet meer dan een commercieel gedrocht dat evenveel met wielrennen te maken heeft als Mo Farah met de golf van naakte ontslagen in de deurbelindustrie. Ja, de wielercolumnist is zo opportunistisch de Vuelta boven de Giro en de Tour te plaatsen mocht hij zo een polemiek kunnen aanwakkeren. Maar wanneer de Tour nadert, voltrekt er zich iets onverklaarbaars. De Giro wordt plots wat het is: een onbeduidende koers ingericht door een paar lokale tifosi wier parodie op het wielrennen – het moet gezegd – bovengemiddeld veel kijklustigen lokt. De parodie is zelfs zo authentiek dat enkele toprenners niet opmerken dat het een parodie is en er kostbare krachten verspelen met het oog op de Tour, nog altijd de betere wielerfictie.
Geel
Die overgang van parodie naar fictie zal Alberto Contador zwaar vallen. Dat is logisch, het is 1998 niet. ‘Wie in de Giro aan de start komt met de ambitie om te winnen, komt gegarandeerd mentaal uitgeblust aan de start van de Tour. Er zijn grenzen aan het menselijke vermogen.’ Dat zeg ik niet, maar Astana-arts Joost De Maeseneer in De Champ Piramide. In datzelfde minimalistische boekje met tal van gemeenplaatsen, niet in het minst van getuigende renners zelf, verklaart Cancellara zijn succes als wielrenner: ‘Ik werd in mijn ontwikkeling natuurlijk gediend door mijn grote motor.’ Het staat er echt, pagina 27.
Contadors overwinning in de Route du Sud tegen Stéphane Rossetto, Eduardo Sepulveda en Alberto Gallego hoeft niet overschat te worden, daar Nairo Quintana zich duidelijk had voorgenomen deze koers te rijden zoals hij de Tour zou rijden, zonder te ademen. Wanneer Contador de Tour wint, dreigt de Tour een parodie te worden op de Giro die al een parodie is op het wielrennen. Om de illusie in stand te houden, kan Contador vanzelfsprekend de Tour niet winnen. Maar wie dan wel? Een Colombiaan die de Tour wint, het mocht tot op heden nog niet lukken. Quintana is een knuffelbeer die er als kind dagen van wakker lag wanneer hij achter de rug van zijn ouders een zuurtje uit de snoeppot griste. Of je zo de Tour wint? Al moet ik toegeven dat ook niet zeker te weten, aangezien Quintana tijdens het wielerseizoen meer in Colombia vertoeft dan Valverde in het hondenkapsalon.
Iemand die ook zo minzaam mogelijk tracht over te komen en een meer vileine mening ventileert via zijn vriendin is Chris Froome. Hij lijkt een zonderling met het uiterlijk van een wezen van Mars, van Saturnus wanneer hij in een monsterachtige en uitgeregende bergetappe nog eens de puntjes op de i heeft gezet. Het is ook wel een bijzonder verhaal, die Froome. Vraag vier jaar geleden een wielerliefhebber wie Chris Froome is, bij welke ploeg hij rijdt en welk uitzicht hij prefereert: dat van de Grand Canyon of Frans asfalt. Zelfs rabiate wielerfans moesten u toen het antwoord schuldig blijven. De Brit kende evenwel het geluk als 26-jarige uit het niets door te breken in de Vuelta van 2011, de versie die Cobo won. Het tekort aan vraagtekens was toen zo al groot genoeg.
In tegenstelling tot de één jaar oudere Vincenzo Nibali die al langer als een talent gold en het jaar voordien de Vuelta won. De Italiaan krijgt in tegenstelling tot Fabio Aru in de Giro (een schamele 6 Astana-renners in de top 25) de A-ploeg tot zijn beschikking. Dezelfde selectie als vorig jaar behoudens Lars Boom en Rein Taaramäe die Alessandro Vanotti en Maxim Iglinsky vervangen. Die laatste moet nu de rest van zijn leven met een tandenborstel alle toiletten schoonmaken in Astana en omstreken. Of over een jaar of twee ploegleider worden bij Astana, dat kan ook.
Is er niemand in staat met deze grote vier te wedijveren tot in Parijs? Thibaut Pinot en Tejay Van Garderen komen dan het dichtst in de buurt. Die laatste werd tweede in de Dauphiné Libéré na Chris Froome. Daar ik nergens beloofd heb klare wijn te schenken, kan dit twee dingen betekenen: ofwel is hij echt heel goed, ofwel heeft hij te vroeg gepiekt. Dat laatste is voor de wielercolumnist een zo mogelijk nog grotere nachtmerrie dan renners die een kwartier na het verschijnen van deze voorbeschouwing plots afhaken voor de Tour. Thibaut Pinot op zijn beurt liet in de Tour de Suisse zien de beste te zijn bergop, maar gaat met FDJ ontzettend veel tijd verliezen in de ploegentijdrit.
Groen
Hoe weinig sprintkansen er zich ook aandienen: een groene trui wordt altijd uitgereikt. Bij het bekijken van het rittenschema en bijbehorende profielen kan het weinig kwaad daar herinnerd aan te worden. Eén derde van de vlakke ritten gaat over kasseien of is een tijdrit. In het voor hem meest utopische geval wint Mark Cavendish vier etappes, onvoldoende om mee te kunnen dingen naar groen. Hetzelfde geldt eveneens voor alle andere sprinters die liever op handen en voeten een col beklimmen dan deze op te moeten fietsen.
Ze zal het misschien niet toegeven, maar het is algemeen geweten dat de Tourdirectie met een sluiks oog in mei naar de Giro kijkt. Er zijn vier aankomsten met een relatief vlakke aanloop met een laatste kilometer die helt tot meer dan flink helt. De derde etappe komt aan op de Muur van Hoei, de zesde rit met aankomst in Le Havre kent ook een hellende laatste kilometer net als de achtste etappe met aankomst op de Mûr-de-Bretagne. En ook de dertiende etappe kent een laatste halve kilometer die Greg Van Avermaet nog vetter heeft aangestipt in zijn agenda dan de bevalling van zijn vriendin. De groene trui lijkt daarom een tweestrijd te worden tussen Michael Matthews en Peter Sagan. Wanneer deze twee het laten afweten, verschijnen ook John Degenkolb en Alexander Kristoff ten tonele. En Greg Van Avermaet voor een mooie ereplaats, maar dat is een onwrikbare wetmatigheid.
Bollen
Het duel tussen Jan Hirt, Davide Rebellin, Mauro Finetto en Alessio Taliani in de Sibiu Cycling Tour (start vandaag) belooft er één te worden om duimen en vingers van af te likken, maar wat dan gezegd van de strijd om de bolletjestrui in de Tour? Het is nog nooit gebeurd dat de drager van deze trui (die pas in 1975 is geïntroduceerd) in Parijs ook de gele trui mocht omgorden. Carlos Sastre in 2008 zal u zeggen, maar het was via de groene tafel dat de Oostenrijker Kohl werd geschrapt als bergkoning. Gezien de vele aankomsten bergop is het deze Tour niet onrealistisch dat Nairo Quintana zowel het geel als de bollen grijpt.
De belangrijkste kapers op de kust buiten de belangrijkste klassementsrenners? Dan dient er in de eerste plaats richting Joaquim Rodriguez gekeken te worden. De kleine Spanjaard krijgt in de eerste week al meteen een aankomst op de Muur van Hoei voorgeschoteld. Niet zonder belang: die etappe vindt plaats voor de beruchte kasseienrit. Rodriguez zal immers tekortkomen voor het geel. Hij is intussen 36 en etappewedstrijden van drie weken worden door de band genomen gewonnen door renners die niet ouder zijn dan 35 of 41-jarige Amerikanen.
Dan is er nog Rafal Majka, winnaar van vorig jaar. Des te langer Contador blijft geloven dat Giro en Tour in eenzelfde jaar winnen bij het moderne wielrennen past, des te harder Majka’s kansen slinken om voor het tweede jaar op rij zich tot bergkoning te kronen. Dan zijn er nog naar jaarlijkse gewoonte een resem Fransen. Dan moet er in de eerste plaats gedacht worden aan Thibaut Pinot en Pierre Rolland, de vierde van de Giro van vorig jaar heeft dit jaar nog geen grote ronde in de benen. Andere kanshebbers: Ryder Hesjedal, Rafael Valls (zie verder), Rigoberto Uran en Julian David Arredondo. Zonder outsiders als Thomas Voeckler (aan zijn laatste kunststukjes bezig), Nicolas Edet en Emanuel Buchmann te willen vergeten.
Uw Wielerprono
Komen we tot slot bij de essentie van dit hele betoog: wie moet u in uw Wielerprono zetten? Alvorens u van advies te voorzien een belangrijke gebruiksvoorwaarde: eventuele verliezen die al dan niet in de miljoenen oplopen, kunnen op geen enkele manier verhaald worden op de in een kartonnen doos onder een brug van de E313 levende auteur van dit stuk. Dit gezegd zijnde: dat Rein Taaramäe de Tour zal winnen, is meer feit dan een voorspelling. Alvorens de meest prangende wielerpronodilemma’s op te lossen, overloop ik eerst nog enkele relevante renners in deze Tour.
Tiago Machado en Jérome Coppel: eeuwige beloften die ook na deze Tour eeuwige beloften blijven. Sep Vanmarcke geeft in de tweede etappe op met een asfaltallergie. Winner Anacona. Simon Yates heeft een broer. Negende: Daniel Navarro. Leider na één week is Richie Porte, die op de rustdag verloren loopt in zijn hotel. Er wordt een grootscheepse zoekactie op touw gezet waarbij de poetsvrouw een lijkt ontdekt. Maar dat blijkt een duttende Chris Froome te zijn. Tiende: Warren Barguil. Rui Costa zakt sneller door het ijs dan Kwiatkowski, die sneller door het ijs zakt dan Mathias Frank. Zakt niet door het ijs: Ben Gastauer. Dylan Van Baarle. Michael Valgren doet Contador vergeten. Elke bergrit in de aanval, maar u scoort er geen punten mee: Serge Pauwels. Niet in vorm, behalve die ene bergrit die hij met drie minuten voorsprong wint: Christophe Riblon. Georg Preidler. Podium van meest vergeten renners in Tourprono’s: 1 Martin Elmiger 2 Roman Kreuziger 3 Daryl Impey 186 Stijn Devolder. Richie Porte wordt nog teruggevonden voor de tweede rustdag. Michael Albasini ondervindt dat Franstalig Frankrijk niet hetzelfde is als Franstalig Zwitserland. Elfde: Dominik Nerz.
Moet ik rekening houden met eventuele dopinggevallen die de Tour voortijdig dienen te verlaten?
Niet in het geval van de absolute toppers. De Tour gaat haar kip met gouden eieren niet nog een keer slachten. Het aantal positieve tests is in en buiten de Tour zo belachelijk laag en middels TUE’s kan er zoveel omzeild worden, dat dopingtests nog slechts een vehikel zijn om de excessen te bezweren en de illusie van een geloofwaardige sport te bestendigen. Zolang toprenners geen bloedzakken laten rondslingeren met de naam van hun hond op, is in een tweede waaier verzeilen het ergste wat ze kan overkomen. In die optiek ligt er af een toe een mindere god op het offerblok. Dat gaat van een Panamees die in de eerste etappe van de Giro uit de wielen wordt gereden tot een obscure Rus die even geavanceerde dopingproducten blijkt te bezitten als Wim Vansevenant om zijn elfjarige kleine te kunnen volgen bij het nordic walken en Davide Appollonio.
Dus eigenlijk moet ik op zoek gaan naar renners die er het meest de kantjes afrijden, maar nog altijd onder de radar blijven?
Nagel op de kop. Als er zich een geval-Horner zoals in de Vuelta van 2013 voltrekt of een geval-Landa zoals in de meest recente Giro en u weet die tijdig te identificeren, mag u zich de koning te rijk wanen. Met de gemaakte winst kan u dan een psycholoog betalen om uw gewetensproblemen op te lossen.
Maar Rafal Majka is zo duur en zal col na col het peloton uiteenrijten ter vermaak van zijn kopman Contador?
U gaat dus best op zoek naar iemand anders.
Geen Sergio Luis Henao in de selectie van Team Sky. Rafael Valls dan maar?
Nomen is niet altijd omen. Hij is in ieder geval aan een sterk jaar bezig. En werd in zijn eerste Tour in 2010 voor Footon-Servetto al tweede in een etappe.
Landa’s beste eindnotering in een grote ronde voor de Giro was een 28ste plaats. Zijn er nog zo renners deze Tour?
Johan Vansummeren! Ah, en ook ene Rafael Valls, die in de Giro van 2013 naar de 28ste plaats opschuift door het schrappen van Santambrogio.
Rafael Valls?
Rafael Valls dus.
Tot slot de hamvraag: is Emanuel Buchmann een verrassende Duits kampioen op de weg?
Uiteraard niet. En hij gaat ook elke bergrit tonen waarom.
Dit stuk verscheen eerder op Extrasport.be
- Het nieuwe wielerjaar in 40 stellingen - 22/02/2022
- Wielrennen bestaat niet - 13/05/2020
- Ooit was er wielrennen - 07/05/2020