‘Ja, dat was een tijd joh, ongelofelijk. Ik weet nog dat ik een keer achter jou reed en jij gewoon rechtdoor reed waar we rechtsaf moesten, om mij te flikken. Zaten we een halfuur later poedelnaakt in een bordeel de champagnevoorraad leeg te drinken. Wat er verder is gebeurd, moet maar even tussen ons blijven… Nou ja, om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk zijn we toch nog binnen tijd binnengekomen. Jij bent zelfs voortijdig binnengekomen, hahaha. Nee, die jongens van nu zijn dat allemaal niet meer gewend.’
‘Ach Leo, was dat ook niet die etappe dat we met Gerben, Adrie, Nico, Jan, Hennie, zeven Belgen, drie Fransen en een Luxemburger vooruit waren? Heb jij toen ook niet de bidon van die gekke Fransoos vol gepist? Hahahahaha, dat was mooi man. Dat-ie het opdronk en van schrik zo z’n fiets de greppel in stuurde.’
‘Jahahahaha, klopt als een bus. Vanuit die greppel liep-ie zelfs het weiland in, klom op een wilde stier en reed zo nog een tijdje voor ons uit. Die renners van nu zitten nooit meer op een wilde stier. Ze hebben wel talent en ze kunnen goed fietsen. Maar bovenop een wilde stier voor de kopgroep uitrijden, nee, dat gebeurde alleen in onze tijd. Wij waren echte wielrenners.’
‘…’
Benieuwd of over twintig à dertig jaar Bauke Mollema, Tom Dumoulin en al die andere jonge Nederlandse wielrenners van nu ook aan een tafel zitten en dan praten over een sport die mondialiseerde, professionaliseerde; een echte sport werd, zonder zelfbenoemde cowboys die jaren na hun onderonsjes geforceerd de getapte jongen uithangen aan een tafel met een presentator die te veel gel in z’n haar heeft.
- 22 Dingen die ik leerde van mijn deelname aan The Ride Dolomites - 27/09/2018
- Bakker Bauke - 12/07/2018
- 14 Dingen die ik leerde van mijn deelname aan de Maratona dles Dolomites 2018 - 08/07/2018