Zondag begon de Touruitzending al rond 1 uur. Een hele druilerige zondag vol Tour. En dat voor een bescheiden bergrit. Fietsen! Feest!
Eigenlijk worden wij Tourliefhebbers tegenwoordig maar verwend. We verwachten elke etappe van begin tot einde live te kunnen volgen. Bij voorkeur in haarscherp HD. En niet alleen de Tour. Mijn halve Twitterbiotoop bleek onlangs live de #ATOC (Ronde van Californië) te volgen. ’s Nachts! En ik vind het nog maar een klein beetje bijzonder dat ik terwijl ik de ‘Col de Amsterdam-Rijnkanaal’ (voor Utrechters beter bekend als de gele of koffiebrug) beklim ondertussen op mijn iPhone kan zien hoe mijn collegae in Frankrijk strijden in de Vogezen.
In de jaren ’80 was dat wel anders. Een regenachtige vakantiedag in juli gingen ongeveer zo. Zwembadplannen met vriendjes afgelast. Ik bladerde wat door de Donald Duck of zette de Commodore 64 nog maar eens aan. Echt boeien deed International Soccer of Fort Apocalypse me niet. Vervolgens zeuren dat ik me verveelde. Die dagen duurden eindeloos.
‘De Live-Uitzending begint ongeveer om 15.10’
Nooit een rond getal. Altijd dat vreselijke ongeveer! Voordat je het wist stond er ‘De Live-Uitzending begint ongeveer om 15.25’. Ik doodde de tijd met het uit het hoofd leren van de kopie van de ingeleverde Tourpool. Morgen of overmorgen zou mijn vader weer met een tussenstand thuiskomen. Ik doe overigens nog steeds met diezelfde Tourpool mee, nu is de tussenstand luttele seconden na de finish op internet te vinden.
Bij de begintune schakelden we naar Nederland 1. Het Nederlandse testbeeld gaf vooraf geen tijdsaanduiding. Eindelijk Jean en Mart met beelden uit de tour. Wat ik al op de radio had gehoord was waar: Johan van der Velde reed voorop. Klimmer, grimpeur. Mijn held. De uitzending duurde maar een uur en een paar minuten. Korzelig beeld, bij slecht weer in Frankrijk geen beeld. Een groot voordeel: Johan van der Velde won altijd.
