Wat zeiden ze tegen elkaar? Op 17 km van de eindstreep reden ploegmaten Mathieu van der Poel en Søren Kragh Andersen pratend in beeld tijdens Milaan – San Remo.
Op 27.2 km werd Van der Poel door zijn ploegmaat vooraan afgezet voor de beklimming van de Cipressa. Op 21 km was Van der Poel als eerste boven, samen kwamen ze beneden.
Altijd leuk om te weten waar renners het over hebben. In deze situatie kun je wel raden hoe de dialoog ging:
Kragh Andersen: ging lekker, man
Van der Poel: ja, thnx voor het afzetten
Kragh Andersen: goede benen voor de winst?
Van der Poel: ja, moet kunnen.

De hele uitzending lang hadden de wielervolgers op hun banken liggen wachten tot de Poggio in beeld kwam. De diehards al vanaf 09.45 uur. Het eerste Monument van het seizoen was eindelijk aangebroken en daar heb je alles voor over. Bij Eurosport had Karsten Kroon vermoedelijk laten weten dat hij het niet trok om 7 uur achter elkaar commentaar te geven met Jeroen Vanbelleghem en was in de eerste drie uur Michael Boogerd te horen. Altijd leuk. Voor hem minder leuk dat hij in november zijn onderbeen op drie plekken had gebroken, maar zo hoorden de volgers nog eens wat. Het was weliswaar met fietsen gebeurd, maar toch anders dan je zou denken.

Tijdens de uitzending was er voor de bankhangers veel tijd om ‘er dingen bij te doen’. Zo dwaalde ik al googelend af naar de carrière van Boogerd en stuitte op een voorval tijdens het Nederlands Kampioenschap van 2006 in Maastricht, waarbij een dialoog een belangrijke rol speelde.
Michael Boogerd: Breuk vraagt of het in orde is
Sébastian Langeveld: Wie?
Boogerd: Breukink.
Langeveld: Ja, ja…
Heel Nederland kon via de tv meeluisteren hoe blijkbaar een dealtje was gemaakt. De Rabobank-ploeg kocht voor Boogerd de hoofdprijs, waarbij werd betaald met een contract voor zijn 21-jarige medevluchter Sébastian Langeveld, die toen voor het kleine Skil-Shimano reed.
In 1999 was Boogerd ook al eens betrokken bij een dialoog, destijds met Lance Armstrong tijdens de finale van de Amstel Gold Race. Boogerd had de opdracht om niet over te nemen.
Jan Raas: Ik trek je kop er af als je nog een keer op kop komt.
Michael Boogerd: [onverstaanbaar]

Van der Poel had al laten weten dat hij dit Monument graag wilde winnen, niet alleen vanwege opa Poupou die Milaan – San Remo in 1961 won, maar ook omdat het een Monument is. Met zijn motivatie zat het wel snor, maar hoe zouden de benen zijn?
Op 9 km begonnen Pasqualon, Mohoric en Bilbao aan de laatste en beslissende beklimming. Op 8 km kwamen Wellens en Pogacar op kop. Op 6 km waren het Ganna, Van Aert en Van der Poel, die als eerste de afdaling indook en een gaatje sloeg. Gaatje werd gat en hij won.
Op het wachtbankje voor de huldiging zwegen goud, zilver en brons. Pas toen Van Aert naar het podium ging voor zijn 3e prijs startten Van der Poel en Ganna een dialoogje.

Een fascinerende invalshoek. Ik hoop dat iemand er een boek over samenstelt: Wielerdialogen. Dat mogen – om met zijn allen wat van te leren – ook dialogen zijn uit andere hoeken van de wielersportwereld.

Dé Hogeweg
Laatste berichten van Dé Hogeweg (alles zien)