We zijn er bijna!

Bas Van Eijk

8 jaar geleden

We zijn er nog lang niet. “Parijs is nog ver,” placht Joop Zoetemelk te zeggen. En met wandeletappes zoals etappe 3 gaat het nog wel even duren voordat de Arc de Triomphe in zicht komt. Gelukkig heeft de Tour de liefhebber meer te bieden, zoals Vive le Vélo, maar omdat onze lieve zuiderburen in gedachten Wales al hadden opgerold, is het tijdslot tot in den treure bezet door iets met voetbal. We blijven op onze goesting zitten tot volgende week.

De NOS heeft de Avondetappe gereanimeerd, maar met ritmestoornissen tot gevolg. Het wil nog niet echt vlotten. De locaties zijn schitterend, de rebus is geinig, maar verder mis ik toch echt het MAX-gevoel: een vriendelijke oude grijze meneer die de boel temporiseert. Allemaal leuk en aardig die journalistieke insteek, maar doe dat in het Tourjournaal. De dagelijkse diepteanalyse van de voortgang van de sprinttrein van Groenewegen is nuttig voor Groenewegen, mevrouw Van Zetten uit Tiel heeft er niets aan.

Ik wil laat op de avond nog een wijntje drinken met een stukje brie ernaast. Ik wil afsluiten met Dalida en een geëmotioneerde Rob Harmeling die Mart een gesigneerde fotokaart aanbiedt die zijn opa nog van Lucien Buysse gekregen heeft. Ik weet het, ik klink als een ouwe zeur.
Als Avondetappe-kenner denk ik dat er met kleine, pijnlijke ingrepen nog veel te redden valt. Ik ben dol op Dione de Graaff, maar de Avondetappe is beter af met één presentator. En zodra Herman van der Zandt zijn journalistieke kloffie in overdrachtelijke zin verruilt voor een blouse uit de kast van Mart komt het helemaal goed. Hij heeft het in zich, weten wij al jaren.

Qua temporiseren moeten ze eens goed kijken naar We zijn er Bijna! Het programma van Omroep MAX geeft op maandagavonden voorafgaand aan de Avondetappe het juiste tempo aan. Een groep 50-plussers begint iedere dag met het plaatsen van de caravan, bij voorkeur met een mover. Eenmaal waterpas wordt de boel gelucht en afgenomen met een natte vezeldoek. Na het middagdutje is het dan al weer tijd voor het petanquetoernooi. Althans, als er voor die dag geen happy hour (lees: om het snelst elkaars dozen wijn opdrinken, onderwijl genietend van lokale lekkernijen zoals opgebakken aardappeltjes) op de agenda staat.

Terwijl de oudjes gisteren onderricht werden in het klaarmaken van Lisboaanse bakkeljauw – een nachtje laten weken in melk – droomde ik van een We zijn er Bijna! met Het is Koers!

Viriele veertigers die drie weken lang de Tour de France volgen. De ingrediënten zijn hetzelfde, alhoewel ik twijfel aan het vermogen van een mover wanneer je de caravan in bocht 13, de bocht van Peter Winnen, op de Alpe d’Huez moet placeren. Daarna is het uren wachten op de doorkomst van het peloton. Tijd voor mooie trage gesprekken, zoals je die ook voorbij hoort komen in het huidige programma. Oké, jeu de boules bergaf is vragen om problemen, maar ik heb al eens gebadmintond op de Alp dus we vinden er wel iets op. Uiteraard gaan de fietsen mee en GoPro’s hebben we genoeg. Iedere etappe nodigen we een oud-renner uit om met ons de etappe van de dag te verkennen. Ik weet uit ervaring dat bijvoorbeeld Jan Janssen wel zin heeft. En in de Alpen laten we Joop invliegen om ons te voorzien van wat vers geschoten gems voor op de BBQ. Beide heren hebben als bijkomend voordeel dat onze gedeelde gemiddelde leeftijd die van de doelgroep van Max benadert. Als kers op de appelmoes hopen we dat Mart Smeets de voice-over doet.

Ik zit klaar voor het belletje van Jan Slagter.