Waarom is Daniel Martin een typische Het is Koers-renner en Alejandro Valverde niet? Waarom Tim Wellens wel en Fabio Aru niet? Het is niet zo gemakkelijk die vraag te beantwoorden, maar we doen toch een poging. We gaan proberen een aantal kenmerken van een Het is Koers-renner te benoemen om zo te komen tot vier nominaties voor de Het is Koers Coureur 2015, een nieuwe award die we hierbij in het leven roepen. De winnaar van die award maken we in december bekend. Uiteraard ontvangt de Het is Koers Coureur 2015 als prijs het welbekende Het is Koers-koersklakske, dat hij als beloning in 2016 het hele jaar mag dragen. Voorwaar geen minne prijs, dat zal u duidelijk zijn.
Bon, terzake. We voelen kennelijk instinctief aan dat bepaalde renners Het is Koers-renners zijn. Laten we dan eens ontleden wat ze nodig hebben om dat te worden.
Panache
De meeste woordenboeken kennen aan het woord panache de betekenis ‘bravoure, zwier’ toe. Ah, in dat geval kunnen we concluderen dat elke renner met ambitie panache nodig heeft, maar niet elke renner heeft het. Maar komen we er wel met alleen bravoure, zit in panache niet ook aanvalslust verstopt? Wij denken van wel. Het is Koers-renners hebben bravoure en aanvalslust. Ze hebben durf. Het zijn hoe dan ook geen renners die dienen als pelotonvulling. Een Het is Koers-renner wil zich laten zien als hij goed is. Goede benen? Ze zullen het voelen, de anderen!
Presteren
Allemaal goed en aardig, die panache, maar er moet ook gewonnen worden. Aanvallen om het aanvallen kan leuk zijn, maar wij zoeken toch echt iemand die ook weet hoe de zegebloemen ruiken en hoe hij de kussen van de rondemiss in ontvangst neemt. Kortom, de genomineerden voor de Het is Koers Coureur 2015 moeten presteren.
Doorzettingsvermogen
Zoals Erik Dekker (een Het is Koers-renner avant la lettre) al zei: een renner verliest vaker dan hij wint. Daar moet hij tegen kunnen. Hij moet er de kracht uit putten het een volgende keer weer te proberen, met het risico dat hij opnieuw het deksel op de neus krijgt. Een Het is Koers-renner kan heel goed verliezen en doet dat met gratie. Omdat hij weet dat zijn kans nog wel komt. En omdat hij gelooft in zijn eigen kwaliteiten. Hij moet dus genoeg doorzettingsvermogen hebben. Inderdaad: leren verliezen, juist om te kunnen winnen.
Humor
Oké, ze moeten dus aanvallen, kunnen verliezen met gratie en af en toe eens een mooie koers winnen, maar daarmee zijn we er nog niet. Het is net zo belangrijk dat een Het is Koers-renner humor heeft. Zelfspot, relativeringsvermogen, het zijn kwaliteiten die we waarderen. Laten we het zo zeggen: Alejandro Valverde wint veel, kan heel fraai verliezen en heeft voldoende aanvalslust, en toch is hij geen Het is Koers-coureur. De reden? We hebben nog nooit smakelijk om hem moeten lachen in een interview. Humor, dat heb je of dat heb je niet. Een Het is Koers-renner heeft het.
Persoonlijkheid
Het wielrennen kent genoeg grijze muizen. Grijze muizen kunnen nooit een Het is Koers-renner worden. Persoonlijkheden willen we. Winnaars die verliezen, verliezers die winnen. Die daarna een haarscherpe koersanalyse in de microfoon spuwen en en passant zinnige dingen zeggen over de wereld. Die niet wegduiken als een roedel journalisten op ze afkomt, maar ze juist vol vertrouwen tegemoet te treden.
De genomineerden
Goed, tijd om de genomineerden bekend te maken. Daar gaan we.
Tja, hier kan niemand omheen: Peter Sagan. Hij verzamelde dit jaar meer tweede plaatsen dan Poulidor, Zoetemelk en Andy Schleck bij elkaar, maar deed dat op zo’n overtuigende manier dat hij ieders hart heeft gestolen. Weinig mensen kunnen zo mooi verliezen als Peter Sagan. Tel daarbij op dat de man fantastische interviews geeft, weet hoe hij een bruiloft moet vieren en je weet: Sagan heeft volkomen terecht een nominatie voor de Het is Koers Coureur 2015 te pakken. Het was alsof hij dit alles al voorvoelde, want in Richmond was er zo’n rust en koersslimheid over hem neergedaald dat hij soeverein de wereldtitel voor zich opeiste, waarna hij zich in een warrige speech uitsprak voor wereldvrede. Althans, dat denken we. Hoe dan ook: het seizoen zou zonder Sagan niet half zo leuk zijn geweest.
Een van de belangrijkste eigenschappen van een Het is Koers-renner is panache. John Degenkolb won dit jaar op indrukwekkende wijze Parijs-Roubaix, nadat hij bijkans in zijn eentje een gevaarlijke kopgroep neutraliseerde. Dat is durf, dat is koersinzicht. Dat hij Milaan-Sanremo daarvoor ook nog had gewonnen, ach, we nemen het voor lief. Belangrijker voor zijn nominatie: Degenkolb greep in de grote ronden steeds net naast de winst. Het zat hem niet mee. Zonder zijn maat Kittel in de ploeg lag de druk op de schouders van Dege en dat was veel gevraagd. Tot de laatste dag van de Vuelta, toen hij alsnog die zo begeerde etappe pakte. Dat Degenkolb in zijn vrije uurtjes graag aan brommers knutselt en naar indie luistert, vinden wij een pré en maakt het makkelijk om hem te nomineren voor de Het is Koers Coureur 2015.
Greg Van Avermaet zit er altijd bij, van de Omloop tot Tours. Als Greg niet in de toptien rijdt, is de wedstrijd niet verreden. Of is Greg in gewonnen positie door een motard ondersteboven gekinkeld. We mogen graag grappen dat Greg ‘gewoon weer vijfde is geworden’ in een koers, maar verdorie: doe het hem maar eens na. In het regelmatigheidsklassement staat Greg al jaren eenzaam bovenaan, als hij naar beneden kijkt kan hij alleen met heel veel moeite zijn opponenten zien. Dit jaar pakte hij dan eindelijk een grote vis: die prachtige Touretappe waarin hij Sagan van het lijf hield. En toch denken wij dat er nog grotere vissen in zee zwemmen voor Greg. Overigens horen wij u denken: maar Greg, die is toch niet enorm grappig? Daar hebt u wellicht een punt, maar daar brengen wij tegenin dat hij een zegen is voor de literatuur-met-humor. Vandaar deze nominatie. Zie het als een aanmoedigingsprijs.
Dat-ie goed kon fietsen, wisten we al. Maar wisten we met zijn allen wel dat-ie zó goed kon fietsen? Tom Dumoulin heeft zijn nominatie natuurlijk deels te danken aan zijn weergeloze prestaties in de Vuelta (ik word nog wel eens juichschreeuwend wakker als ik heb gedroomd over die aankomst op Alto de Puig), maar laten we vooral ook niet vergeten dat hij op de derde dag van de Tour de France op weg leek naar het geel tot een onverlaat een dramatische valpartij veroorzaakte. Dumoulin ging naar huis, slikte de teleurstelling weg, trainde zich suf en kwam keihard terug in de Vuelta. Rocky-style. In interviews stal de Maastrichtenaar telkens de show met slimme opmerkingen, zelfkennis en humor. Wij zouden Dumoulin en onszelf tekort doen als we hem niet nomineerden.
Teleurgesteld?
Snappen we. Uw favoriete renner is niet geselecteerd. Zet maar in de reacties. Wie weet doen we er iets mee.
De hamvraag
Wie is úw Het is Koers Coureur 2015? Stem mee in de poll hieronder. Uw stem telt voor 50% mee in de uiteindelijke awardtoekenning. Die andere 50%, dat zijn wij. In december hoort u de uitslag.
