Wout Poels is een klootzak

Wout Poels leek vier jaar geleden meer op een geschoten dode vogel dan een wielrenner. Kermend en gehavend als een oorlogsslachtoffer lag hij in de berm van de zesde etappe van de Tour. In een split second werd een valpartij mogelijk het einde van zijn carrière. Onder zijn Vacansoleil tricot zat een inwendig slagveld. Gebroken ribben, een gescheurde nier, een gebroken sleutelbeen en verwoest moraal. Hij was ver teruggeslagen en het was nog maar de vraag of en hoe hij zou terugkeren in het peloton. Wout was de meest sympathieke pechvogel die het profpeloton kende.

Vorige week wachtte ik vol verwachting op de Tour karavaan. Luttele kilometers onder de top van de slotklim van de 17e etappe naar Finhaut Emosson kon ik me niet indenken dat de blokken van BMC, Movistar of Astana geen poging zouden wagen om Froome pijn te doen. Na het passeren van de vluchters van de dag was het de beurt aan de groep der favorieten. De groep waar Wout heerste. In opdracht van Chris Froome had hij zijn klimmersbenen in het beste standje gezet en reed hij in straf tempo omhoog.

Zodra Wout zich nu aan kop zet voor Froome schieten de krampen en verzuring spontaan in de benen van Nairo, Bauke, Adam en Romain. Fysiek en mentaal sloopt hij de concurrentie van zijn kopman. Bij Wout rij je namelijk niet weg, niemand niet. Wout deed Nairo roepen om zijn moeder en zijn onbezorgde kinderfietsje in de bergen van Bogota. Wout straalde bij Alejandro weer een slechte ronde dag in de benen en fietste een barst in de nuchtere kop van Bauke. Hij reed het laatste stuk zo hard op kop dat ras klimmer Quintana zelfs gelost werd.

Sporadisch leek het er deze editie op dat Froome’s harnas van onaantastbaarheid scheurtjes ging vertonen. Zijn ontreddering in zijn wanhopige loopnummer op de Mont Ventoux toonde tekenen van menselijkheid en dus kwetsbaarheid. Hij was een keer niet zeker van zijn zaak. De concurrentie zat Froome nog op de hielen na de eerste serieuze bergrit en ze roken iets. Wat weten we niet. Maar voordat twijfel zich nestelde in het brein van Froome was daar Wout. Alle hoop bij de concurrentie vervloog na zijn imponerende kopwerk. Stel je eens voor dat Wout gevangenisbewaker zou zijn geweest. We zouden het plot van Shawshank Redemption niet eens te weten komen. Wout zou een straf regime hanteren waardoor zelfs de meest beestachtige criminelen huilend in een hoekje van hun cel de dagen doorbrengen. Alleen en zonder illusies.

Tijdens deze Tour kon je er niet omheen. Wout Poels heeft de meest opzienbarende metamorfose ondergaan die een prof maar kan hebben. Wout is de afgelopen jaren veranderd van een kapot pechvogeltje tot een meedogenloze machtswellustige klootzak. Hij is in staat om de twijfel uit het hoofd van zijn kopman te fietsen en in het hoofd van de rivalen. Hij fietst in zijn eentje de spanning uit de Tour en hij heeft daar slechts enkele klimkilometers voor nodig. Wout heerst en verpest daarmee de Tour, behalve voor zijn joggende kopman

Ok, Wout is dus een klootzak. Maar wel onze enorm goede en sympathieke klootzak.