Het ene jaar een wond van 21 cm hebben waar zelfs de dokter niet naar durft te kijken, het andere jaar tegen alle verwachtingen in met twee (even?) sterke benen kunnen fietsen en de Strade Bianche winnen. Wout van Aert doet het gewoon en o ja, hij wordt ook nog vader in het najaar. Hoeveel geluk kan een man aan?
Graag zou hij in dit omgehusselde seizoen Parijs-Roubaix (op 25 oktober gepland) winnen, zei hij nog in Bureau Sport tegen Erik van Dijk op 15 juli. Maar die wens nam even een andere aanlooproute gisteren.
Alle diehard wielerfans zaten uitgedroogd voor de buis om Jeroen Vanbelleghem en Karsten Kroon verslag te horen doen van de Strade Bianche. Het landschap was nu eens opgefleurd door blad aan de bomen, maar er woei wel meer wit stof op dan in het voorjaar.
Wat was het een warm bad om je weer in te kunnen onderdompelen na al die maanden. De Strade Bianche werd al op 7 maart afgelast!
De heren commentatoren hadden er ook naar uitgekeken. Kroon vertrouwde de kijkers toe dat hij het heel moeilijk had gehad met de koersloze periode. Net als wij, maar dan nog een tandje erger vanwege zijn commentatorvak. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik neem aan dat je je er net als ik zo goed mogelijk doorheen slaat met zelf fietsen, hardlopen en bootcampen in bos of veld.
Al vroeg in de koers vertelde Vanbelleghem dat Wout van Aert de vermogenskoning genoemd wordt in kamp Jumbo-Visma. Of zijn beide benen weer even sterk zijn was nog even de vraag. De koers was spannend van begin tot eind en niet alleen door de stofwolken. Meestal waren er twee of drie koplopers die het dan op het eind uitvochten, nu was er een kopgroep van vijf met wie het nog alle kanten uit kon.
Op 16 kilometer voor de finish sprong Schachmann weg uit het kopgroepje. Van Aert was attent en sprong mee. Fuglsang, Formolo en Bettiol bleven achter. Van Aert sloeg een gat op de steile klim naar El Tolfe, de laatste gravelstrook van de dag.
Bij het inrijden van het oude centrum van Siena had Van Aert 27 seconden voorsprong. Solo reed hij Il Campo op en won de race vóór Formolo en Schachmann.
Voldaan en vol stof zeeg van Aert tegen een hek en douchte met flesjes koud water. Het waren vreemde beelden met de verzorgers en interviewers op 1,5 meter afstand. Han Kock met een zwart mondkapje was ook even schrikken.
In het na-interview vertelde Van Aert dat hij twee jaar geleden al verliefd was geworden op de Strade, vervolgens werd hij twee keer derde en nu…
Terecht concludeerde Vanbelleghem dat Wout ‘terug de oude’ was. De oude en beter misschien wel. Het is vaker voorgekomen dat een renner die een zware blessure heeft overwonnen sterker dan voorheen terugkomt.
In 2018 is er al eens een supporterslied voor Van Aert geschreven, toen voor zijn veldrijdenprestaties, geschreven door Torsten van Loock. De hoogste tijd voor een nieuw ‘rock on’ supporterslied?
PS Hoe zat het ook alweer?
- Belg of Nederlander?
De vader van Van Aert is een zoon van Nederlandse ouders. Van Aert is in Herentals (België) geboren en opgegroeid. - Huh… hek?
Artikel over het herstel na de val met het dranghek in de Tour de France op 19 juli 2019: https://www.parool.nl/sport/wielrenner-wout-van-aert-over-horrorblessure-je-moet-vrij-in-je-hoofd-zijn~b9e67f1b/
In diezelfde Tour de France won hij de 10e rit van Saint Flour naar Albi. 4 dagen voor de val. - Veldrijverleden?
Documentaire Wout uit de modder: https://www.hln.be/video/kanalen/sport~c398/series/wielrennen~s1150/wout-uit-de-modder-hoe-wout-van-aert-absolute-kopman-werd~p83393 - De transformatie:
