Het Belgische wielrennen kende in de jaren 70 zoveel toppers dat sommige renners bij het grote wielerpubliek misschien niet zo bekend zijn als ze zouden ‘verdienen’.
Neem Johan De Muynck. Veel wint hij niet maar in 1978 wel eventjes de Ronde van Italië, iets dat hem twee jaar eerder net niet lukt.
Die gemiste zege schrijft Herman Chevrolet in zijn ‘Het feest van list en bedrog’ onder andere toe aan de opgave van De Muyncks ploegmaat Roger De Vlaeminck die de opkomst van zijn ‘knecht’ ziet als een bedreiging.
Steun van de ploegleiding is er ook niet echt; in de afsluitende tijdrit ontbreken voor De Muynck zowel volgwagen als ploegleider… En concurrent Felice Gimondi wordt ook nog eens bovenmatig bevoordeeld door tv-motoren waarachter hij kan stayeren. Tot een protest tegen deze ‘Italiaanse wielergod’ komt het niet.
De Muynck eindigt als tweede, om in 1978 in een andere ploeg (die van Gimondi, links op de fotokaart) terug te keren en wél te winnen.
(Deze bijdrage staat vandaag ook in de Fietsscheurkalender van Kosmos Uitgevers)
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Geef een reactie