Daar zit je dan op je krukje, omdat je vroeg startte en veruit de snelste bent. Urenlang op een ongemakkelijk stoeltje. De regel is dat je daar blijft zitten totdat er iemand komt die sneller is of tot de laatste concurrent zijn tanden heeft stukgebeten op jouw tijd. Daar zit
Vergeet Tom Boonen, GreenEdge of Astana. De onbetwiste winnaar van de voorjaarsklassiekers is Specialized. Op de Amerikaanse fietsen werd Dwars door Vlaanderen, de E3 Prijs, Gent – Wevelgem, de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold Race en Luik – Bastenaken – Luik gewonnen.
Als leverancier voor maar liefst drie
Verregende dorpen, nat asfalt, renners die worstelen met jasjes en armstukken. Een soepel ronddraaiende kopgroep, een controlerend peloton. Het parcours? Op-en-neer, op-en-neer. De etappe van vandaag verliep haast ritmisch, met een mooie cadans. Ook de massasprint ging gesmeerd: Cavendish won.
Spectaculair was het niet. Zelfs de wielwissels verliepen gladjes. Voor het eerst deze Tour waren de kastelen langs de route intrigerender
De discussie is weer losgebarsten: moet de veiligheid van renners tijdens de koers worden gewaarborgd door de organisatie, of door de renners zelf? En als dat laatste het geval is, waarom lukt dat momenteel dan niet? Maarten Ducrot blijft herhalen dat renners geen respect meer hebben voor elkaar en dat er sinds het vertrek van The Boss bovendien geen echte