Op de snelweg mag je 120 kilometer per uur rijden. Maar omdat je pas bij 126 geflitst kan worden, ga je nét onder die snelheid rijden. Balanceren op het randje. De grenzen aftasten. Kijken, hoever je kunt gaan. En word je stelselmatig niet beboet, dan durf je de snelheid nog wel wat verder op te voeren.

Zo gaat het bij dopinggebruik ook. Waarom rondrijden met een hematocrietwaarde van 47, terwijl 49 ook is toegestaan? De grens zo dicht mogelijk benaderen, dat is de kunst. Maar soms ga je er overheen. Ook al is het maar 0,000006 picogram. 

Gegokt en verloren, zou je zeggen. Uithuilen en wachten op een nieuwe kans. Maar zo gaat het niet, daar in de omerta. Coureurs wringen zich in de meest onmogelijke bochten, om wat krom is recht te kunnen praten.  ’t Peertje van Pollentier. De karbonade van Contador. De zonnesteek van Tommy Simpson. De kipkwestie bij PDM. Het tandartsbezoek van Gilberto Simoni. Het drankgelag van Floyd Landis. De waterhoen van Stefano Garzelli. Een oprechte bekentenis hoor je pas, wanneer een schorsing onafwendbaar is. Wielrenners zijn sterk in het opvoeren van de meest ridicule smoezen, wanneer ze een positieve dopingtest afleggen. Een top 5.

5. Vruchtbaar kruidendrankje
Christiaan Henn reed bijna zijn hele carrière bij de omstreden formatie van Team Deutsche Telekom. ’t Was geen bijzondere renner, tussen al die toptalenten van de magenta formatie. Hij moest elk jaar knokken voor een nieuw contractje. Ook met zijn kinderwens schoot het niet op. Daarom brouwde schoonmoeder Henn in 1999 een potentie-verhogend kruidendrankje, waardoor de testoronspiegel van de Duitser omhoog schoot. Dat was althans de lezing van Henn, toen hij bij een controle tegen de lamp liep. Vader werd hij dat jaar inderdaad, maar zijn wielercarrière was ten einde.

4. Nooit geboren tweelingbroer
Het meest absurde verhaal komt van beroepsoplichter Tyler Hamilton. Na een positieve test in de Vuelta van 2004, beweerde de Amerikaan dat hij een Chimera was. Dit is een uiterst zeldzaam organisme met twee of meer populaties van genetisch verschillende cellen. Een afwijking, die bij dieren voorkomt. De lichaamsvreemde cellen komen volgens Tyler in zijn bloed door zijn afgestorven tweelingbroer.

3. Russisch kinderziekenhuis
Ruim 100 ampullen EPO. Dat was de buit van de Franse politie, na een zoektocht in de vrachtwagen van de Nederlandse formatie TVM. Bewezen werd er echter niks. Teamarts Michailov had een bijzonder verweer: hij heeft de ampullen gekocht voor nierpatiëntjes in een Russisch kinderziekenhuis. Die zomer zou de TVM-formatie uit protest de Tour de Dopage van 1998 verlaten. Meer van dit soort uitvluchten: Raimondas Rumsas smokkelde middelen mee in de Ronde van Frankrijk, voor zijn zieke moeder. Dario Frigo bleek een rijdende apotheek. Zijn verweer: ‘Ik had het bij me voor de zekerheid. En eventueel voor anderen. Dat is toch niet verboden? Gebruiken deed ik het nooit!’

2. Wilde seks
In huize-Leukemans ging het er heftig aan toe, juist op het moment dat de dopingcontroleur aanbelde. Björn kroop van zijn vrouw en deed open.  De uitslag van de controle bleek positief: een te hoge testosteronspiegel. ‘Logisch’, reageerde Leukemans. ‘Wij moesten ons liefdesspel immers staken en enkele minuten later leverde ik mijn plasje in.’

1. De gebeten hond
In een rijtje als dit, mág de naam van Frank Vandenbroucke niet ontbreken. Bij hem worden na een huiszoeking clenbuterol, morfine en epo gevonden. ‘De clenbuterol was voor mijn zieke hond,’ aldus Frank Vandenbroucke. Ivan Basso leerde niet van dit voorval. Bij de Spaanse gifmenger Fuentes verschool de Italiaan zich achter zijn hond, want de naam Birillo prijkte op zijn bloedzakken. Ook Jorg Jaksche gaf zijn bloedzak de naam van zijn hond: Bella.

Tom Rustebiel
Laatste berichten van Tom Rustebiel (alles zien)