Herinnert u zich de Hetiskoers-actie van vorig jaar? We zouden de Nederlandse renners even naar een ritzege toe schrijven. Niet gelukt. Renners vielen, kwamen niet aan aanvallen toe of waren gewoon niet goed genoeg. Geen ritzeges dus. Weer niet.
Dit jaar is het andere koek. Poels, Mollema en Gesink blijven gewoon op de fiets zitten en anders dan een jaar geleden doen onze twee winnaars weer mee: Niki Terpstra en Lars Boom. Zij gaan echt niet naar Frankrijk om slechts Cavendish en Mollema van dienst te zijn…
En als het dan nog steeds niet lukt? Dan blijven we gezellig navelstaren naar 1978. Oké oké, toen vonden de Italianen de Tour niks aan, mochten Oostblokkers alleen áchter het ijzeren gordijn fietsen, bleven de Amerikanen liever baseballen en bestond het peloton uit 110 renners. Dat is allemaal waar. Maar Knetemann, Zoetemelk en de rest deden het wel: ritten winnen. Reden genoeg voor een Top 5 Nederlanderse renners (van de acht die meededen!) die van zich deden spreken in de Tour de France van 1978.
Hennie Kuiper. De etappe die hij een jaar eerder met beide armen in de lucht op zijn naam schrijft, viert hij in 1978 op een geheel andere wijze. Op Alpe d’Huez gaat Michel Pollentier als eerste over de streep, Kuiper als tweede. Maar Pollentier wordt gepakt na gerommel bij de dopingcontrole en wordt de Tour uitgegooid. Ritwinst op papier voor Hennie Kuiper die een dag later de ronde eveneens moet verlaten. Valpartij. Gebroken sleutelbeen. Einde Tour.
Pollentier komt op ‘zijn dag’ ook in het geel. Dus niet. Die trui gaat naar Joop Zoetemelk. Op het balkon van z’n hotelkamer gaat-ie ermee op de foto. Waarom ook niet. Joop heeft dan al een ritzege op zak, in de klimtijdrit naar de Puy de Dôme is hij iedereen de baas. Een 75 kilometer lange, vlakke tijdrit wordt hem echter fataal. Hij eindigt slechts als negende; ruim negen minuten na Bernard Hinault, de nieuwe gele truidrager en uiteindelijke Tourwinnaar.
Henk Lubbering is nog een jonkie maar wordt gezien als een potentiele klassementsrijder. Rijdt z’n tweede Tour en wint solo een etappe en de witte jongerentrui. Eindklassement: achtste, zijn hoogste klassering.
De vuist van Jan Raas kwam al eens eerder voorbij in een Top 5 van mij. Op herhaling dus. Raas wint in Leiden de proloog maar de Tourdirectie besluit om hem geen gele trui te overhandigen. Waarom? Een deel van de renners heeft het tijdritje over de te gevaarlijke, natgeregende straatstenen moeten rijden. De dag erna gaat de rit naar Sint Willebrord. Rit en geel zijn er voor… Inderdaad, mét een gebalde vuist.
Geen klimmer, geen topsprinter maar wel tien Touretappes weten te winnen. Gerrie Knetemann is de naam. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig weet hij van geen ophouden. Zo vaak als het maar kan, en hoeveel pijn het ook doet, de Kneet zorgt er gewoon voor dat hij meezit. Het levert hem in 1978 twee ritzeges op.
Laat 1978 ter inspiratie zijn, voor de zeventien Nederlanders die deze Tour aan de start staan. Albert, Bauke, Boy, Bram, Danny, Johnny, Koen, Lars, Laurens, Lieuwe, Niki, Robert, Roy, Tom, Tom, Tom en Wout: zet ‘m op!
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020