Zaterdagmiddag. De horizon is donkergrijs. Ergens in dat donkergrijs, op twee uurtjes fietsen van hier, rijdt een peloton de koninginnenrit van de Route du Sud. Over Tourmalet, naar de Col de Couraduque. Dat is een weinig bekende, korte en nijdige slotklim, die met plateautjes en steile haarspelden tegen de flanken van de Soulor leunt. Mooi stukje Pyreneeën.
Ik was hem gaan verkennen enkele weken geleden, die Couraduque, om vandaag aan de aankomst te staan. Vijftig kilometer van huis. Kleine drie uur op, anderhalf uur terug. Zo gaat dat in de bergen. Ik besluit echter hier te blijven. Het weer is te onzeker, ik heb geen zin in uren koude in een lycra-pakje. Ik krijg gelijk. Wanneer ik een livestream oppik, zie ik smeltsneeuw vallen in de laatste steile kilometers van de Tourmalet.
Vorig jaar was de Route du Sud een koers tussen Movistar, met Quintana, en Tinkoff, met Contador. Prachtig duel met inzet, door Contador beslecht in de afdaling van de Peyresourde naar Luchon. Dit jaar geeft Tinkoff forfait, waardoor de Route du Sud weerkeert naar haar oorspronkelijke staat van het afgelopen decennium: een klein, langzaam wegstervend meerdaags koersje op een overdrukke kalender.
De organisatie heeft nochtans haar best gedaan. Voor het eerst in lange tijd heeft ze opnieuw een korte tijdrit op het programma gezet. Zoals dat vroeger wel vaker ging, tot in de grootste rondes toe: na een snelle ochtendetappe, namiddag tegen de klok. Uitmuntende Pyreneeënetappe ook, met die onbekende maar wonderschone slotklim en een passage op het spitse onding dat de Col de Bordères is.
De grote namen geven echter verstek. Direct Energie stuurt wel wat mannetjes, met Chavanal en Voeckler, de Franse sprinters zijn er, en Nairo. Quintana is oud-winnaar van deze koers, hij won in zijn eerste profjaar. Hij komt hier graag omdat hij zich in de luwte kan klaarstomen voor de Tour, weg van de grote concurrenten in Dauphiné en Zwitserland. Enfin, de luwte. Het is maar wat je er zelf van maakt.
Etappe één, sprintersvoer, is nog niet op gang geschoten of de ontsnapping van de dag rijdt weg. Wie? Nairo Quintana. Krijgt mee: Quentin Jauregui. Waar zie je dat, zoiets schoons? Een Tourfavoriet die in een finale voorbereidingskoers gewoon even een dikke honderd kilometer op het vlakke gaat aanvallen: koers à l’ancienne.
Meer nieuws uit die Route du Sud? Nairo Quintana legt Chavanel er op in de relatief vlakke tijdrit van een dikke veertien kilometer. Wacht, dat herhalen we even. Nairo Quintana verslaat Frans kampioen en notoir hardrijder Sylvain Chavanel in een tijdrit van een dikke veertien kilometer.
In de uitgeregende rit over Tourmalet regeert Movistar soeverein over de kleinere ploegjes rondom. Quintana ziet de kans schoon om zijn jonge ploegmaat, de Spanjaard Marc Soler, de overwinning te gunnen en zelf als tweede over de meet te komen op de Couraduque. In de slotrit, op een circuit in de Gers met één klimmetje van een dikke kilometer, kan de zege Quintana eigenlijk niet meer ontglippen.
Nairo Quintana heeft eigenlijk vijf dagen speeltijd genomen in het Zuiden van Frankrijk, maar wel een speeltijd waarin hij even heeft getoond wie het mannetje is. Het is maar de Route du Sud en het is maar een voetnoot op een visitekaartje maar laten we vooral dit onthouden: het Colombiaanse enigma is klaar voor de Tour.
- De grootste niet-winnaar uit het peloton - 13/09/2016
- Duizenden kilometers op kop - 29/06/2016
- Een biljartvlakke rit - 28/06/2016