Eindelijk is er dan weer wielrennen op televisie. Netflix heeft een zesdelige serie over Team Movistar online gezet. In de vele rampjaren die het team nu al doormaakt was 2019 nog wel het rampzaligste rampjaar.
Huh? Carapaz wint de Giro, Valverde wordt tweede in de Vuelta en ze eindigen met drie in
We weten eigenlijk niet wat ons méér verbaasde dit weekend. Het leeglopende kinderzwembad op de heuvel, dat de heren renners van zowel Jumbo Visma en UAEd de Goeij de bocht uit deed glijden? De ‘lastige pukkel voor de sprinters’ op 25 kilometer van de meet vandaag – die een heuvel bleek waarop menig klassements-ambitie direct sneuvelde? Of de Lampaertiaanse demarrage
Oh, die Formule 1-start. Spektakel zou het worden! Geraint Thomas op pole position, geflankeerd door zijn voornaamste belagers: Dumoulin en Froome. Het startlicht sprong op rood, het startlicht sprong op groen, maar in Bagnères-de-Luchon was eigenlijk niet zoveel te doen. Eigenlijk werd het een etappe als alle anderen – een paar leuke renners vooruit, de favorieten die elkaar beloeren tot
Bijna vergeten, er was ook nog een derde week in de Giro. Gebeurde daar nog iets? Nou ja, we hebben er met moeite nog twaalf momenten uit weten te persen en dat gegarandeerd zonder poepgrappen!
1. Allereerst wat inspiratie voor de meelopers op bergen. Vergeet nu eens die stomme pakjes, een vlag als cape of dat uitgekauwde verkleden als duivel. Neem
Zaterdagmiddag. De horizon is donkergrijs. Ergens in dat donkergrijs, op twee uurtjes fietsen van hier, rijdt een peloton de koninginnenrit van de Route du Sud. Over Tourmalet, naar de Col de Couraduque. Dat is een weinig bekende, korte en nijdige slotklim, die met plateautjes en steile haarspelden tegen de flanken van de Soulor leunt. Mooi stukje Pyreneeën.
Ik was hem gaan
We reden door een maanlandschap. De overheersende kleuren waren grijs en bruin. Op sommige plekken probeerde gras te groeien, maar je kon zien dat het niet van harte ging. Hier en daar een naaldboom. We bevonden ons op zo’n 3000 meter boven de zeespiegel