De mens is een opportunistisch wezen. Veel gedrag is toe te schrijven aan de beroering van het moment. Zo ook de emotie medeleven. Hoe groot en invoelend dat ook was; er komt altijd een moment dat men vindt dat er een streep onder de zaak moet worden gezet. Over tot de orde van de dag en vanaf nu vooruitkijken graag, het boek moet maar weer eens worden gesloten.
Fabio Jakobsen fietste weer in het peloton, hij had zijn vriendin Delore ten huwelijk gevraagd, een nieuw gebit lag in ’t verschiet. Dylan Groenewegen sprak op afgewogen wijze over de zaak, zei verheugd te zijn met de rentree van Jakobsen en was blij nu weer vooruit te kunnen kijken. Het was een frustrerende tijd. Ooit zouden ze weer samen spinten. Een sportieve streep onder een zaak die hem ook niet in de kouwe kleren was gaan zitten.
Mooi, zei Jan publiek, de kou is uit de lucht, prima zo, en nu door, en ooit samen sprinten het liefst op de Champs-Elysées.
Van topsporters wordt heel veel verwacht. Niet alleen dat ze hun leven wagen in een vliegende sprint langs een krakkemikkig neergepote balustrade, maar ook dat dader en slachtoffer van een verwoestend ongeluk elkaar nog geen jaar later als vrienden in de armen sluiten. Overigens is dat weinig realistische verwachtingspatroon niet alleen het publiek aan te wrijven; het is het verdienmodel van de sport, een opgeblazen ruif waaruit in voorspoed gretig wordt gevreten.
De uithaal van Jakobsen richting Groenewegen verstoorde de eind goed al goed euforie die bezit had genomen van de wielerfan. En voor het eerst zag ik een kantelend beeld in de publieke opinie. Het sportieve sprookje werd door Jakobsen bezoedeld met juridisch getouwtrek en de financiële realiteit. Iemand moet de rekening betalen en ik ga dat niet zijn.
Ik hoop dat Jakobsen en Groenewegen eruit gaan komen voordat een jarenlange juridische strijd in een achterkamer van de actualiteit hen in een treurige verbittering zal storten. Een strijd met een krachtenveld waarin de menselijke maat er niet toe doet, een dossier waarin veel grotere belangen spelen dan dat van het individu en die hun leven overwoekert en bepaalt. Ik hoop dat ze eruit gaan komen voordat ze meegezogen worden in die dynamiek. Niet door zij aan zij als sportieve vrienden door Parijs te sprinten, maar als normale mensen die voorlopig nog wel wat medeleven kunnen gebruiken.
.jpg)
- Een spannend avontuur op de flanken van de Keutenberg - 13/04/2023
- De Zonnestraal: Jean-Pierre Monseré en de herinnering - 15/03/2023
- Koers of voetbal? - 23/06/2021