Tschabalala Nqobizitha (17 oktober 1984)

Tschabalala Nqobizitha was eigenlijk kapper van beroep. Buiten zijn werk in de kapsalon in de Zimbabwaanse stad Bulawayo reed hij zijn koersjes op de weg. Hij had talent, maar dromen van een profcarrièrre deed hij niet. En in ploeteren in pindakaasdikke modder zal hij ook weinig brood hebben gezien. Totdat Roger De Vlaeminck voor het programma Allez Allez Zimbabwe bij hem aanklopte.

Het is heel goed mogelijk dat De Vlaeminck daarbij werd geflankeerd door een mooie assistente van producent Eyeworks. De Vlaeminck dacht natuurlijk dat het tv-programma echt om het veldrijden ging. Maar veel belangrijker is het om te kijken of die donkere jongens het ook een beetje leuk op beeld doen. Dat was de taak van het blonde Eyeworksmeisje.

Zo stel ik me dat voor.

Tschabi was net bezig om het haar van een klant in te vlechten, toen zij daar in de deuropening van zijn kapsalon stond. Het donkere hutje werd in één keer helemaal verlicht door de blanke schoonheid. Haar luchtige bloesje wapperde een paar keer op door de heftig draaiende ventilator. Om haar rechterschouder had ze een grote tas hangen waar ze papieren uithaalde. Met haar andere hand zette ze een grote zonnebril met een vloeiende beweging tussen haar blonde haren. In de ogen die tevoorschijn kwamen weerspiegelde de heldere lucht van buiten.

Zoiets had Tschabi nog nooit gezien. Dit moest Europa in haar volste glorie zijn. Achter de gouden verschijning in de deurpost stond een man met een zwart overhemd met merktekens op de borstzak en het boord. Het kon de aandacht van Tschabi maar weinig van het Eyeworksmeisje houden.

Het ligt voor de hand dat De Vlaeminck niet lang hoefde aan te dringen bij de Zimbabwaanse kapper om naar België te komen. Tschabi lachte zijn witte tanden nog eens bloot en keek van het meisje naar De Vlaeminck, en terug. Hij besloot de uitdaging aan te gaan. Bij veldrijden kon hij zich nog niet zoveel voorstellen, maar hij wist al wel dat hij zijn handen wel eens door dat mooie vrouwelijke goud wilde laten glijden.

Maar zoals eerder gezegd: het ging om het veldrijden.

De vijf jonge talenten Jackson Vijarona, Abel Muchenje, Gorden Martin Brighton Kasecha en Tschabalala Nqobizitha mochten in 2005 al meedoen aan het WK veldrijden voor beloften in het Duitse Sankt Wendel. Daar bleek maar weer eens dat goede veldrijders uit België, Nederland, of zoals de winnaar bij de beloften Zdenek Stybar uit Tsjechie komen. De opleiding van De Vlaeminck sloeg niet echt aan. In de WK-veldrit bleven ze dan in ieder geval nog op de fiets zitten. De exotische veldrijders uit Zimbabwe stonden in de uitslag toch mooi onderaan met zijn vieren op de plaatsen 50 tot en met 53. Behalve Jackson Vijarona, die uitgevallen was.

Na het WK-debacle moesten de jongens weer terug naar Zimbabwe. Ze zouden weer terugkeren. In sportief opzicht waren ze geen groot succes, maar als kijkcijferkanonnen daardoor des te meer. Iedereen ging al steeds een beetje meer van die jongens uit dat verre land houden.

In 2006 deed Tschabi weer mee aan het WK veldrijden, dit keer in Zeddam. Het werd een herhaling van het jaar ervoor: Stybar won en de Zimbabwanen van De Vlaeminck eindigden rond de vijftigste plaats in de achterhoede. Tschabi werd 53e.

Maar op een ander vlak werd hij wel succesvol. De Afrikaanse jongens kregen steeds meer interesse in het nacht- en liefdesleven. Tschabi was al snel uitgegroeid tot de populairste van de groep. Zijn onuitgesproken doel om een mooie Vlaamse schone aan de haak te slaan kostte hem dan ook minder moeite dan een goede klassering in een veldrit. Kimberly de Vries was de eerste gelukkige.

Coach Roger De Vlaeminck vond het geflikflooi van zijn jongens eerst maar niks.

Hij zal ook minder aan de kijkcijfers van Allez Allez Zimbabwe hebben gedacht. De relatie met Kimberly strandde toen haar liefje weer terug moest naar Zimbabwe. Tschabi zag een LAT-relatie toch ook niet zo zitten. Hij keek liever nog even verder.

Hij werd daarbij op zijn wenken bediend door Eyeworks. Bij zijn terugkomst naar België in 2007 waren de gastouders Thierri en Marjanne naar Afrika op reis. De producenten van Allez Allez Zimbabwe zagen hun kans schoon om dat beetje sjeu dat de soap nodig had, toe te voegen.

Bij Eyeworks weten ze wel hoe dat moet: voeg gewoon een vrouwtje toe aan de kooi. Een regisseur van het productiehuis belde de mooie Farah Pincé met de boodschap dat ze nog een spontane meid zochten om te koken voor de ploeg. (Een vette knipoog is hier op zijn plaats). Een jaar eerder was ze nog vijfde bij de Miss België-verkiezing geworden. Goed, dat is geen eerste – en vijfde in een dergelijke competitie betekent nog minder dan vijfde worden in het wielrennen, maar ze was een leuk ding. Dat vond onze vriend in dit verhaal ook wel.

Het was geen liefde op het eerste gezicht, want zo werkt dat niet lieve mensen. Farah (toen 21) moest de jongens in de eerste week eerst even leren kennen, vertelde ze in een interview. Ze moest eerst even het lekkerste snoepje uitzoeken. Pas in de tweede week kwam bloeide de liefde op in het gasthuis in Eeklo. De 23-jarige Tschabi ging stiekem naar het kamertje van Farah om nog een verhaaltje te vertellen voor het slapen gaan. Hoe romantisch?

De Vlaeminck had dit kunnen voorkomen door achter een deur te gaan staan en die flikflooiende Zimbabwaan bij zijn donkere nekvel te pakken. Eyeworks zal hem wel tegengehouden hebben.

Toch hadden de makers van Allez Allez boter op hun hoofd als het ging om de romance tussen Farah en Tschabi. Dat kwam ook omdat de blonde schone het slim speelde, of zoals ze het zelf zei in een vraaggesprek met Het Belang van Limburg: “Ik vond dat ik privé en werk gescheiden moest houden en ik wilde hem geen voorkeursbehandeling geven. Toen ik vertrok, vroeg ik aan de makers of ze Tschabi even konden missen, of hij me mocht helpen mijn koffers naar de auto te dragen. ‘Oei, er is hier iets aan het gebeuren’, zag je ze denken, en jawel: aan de auto – toen we even een minuutje privacy hadden – hebben we voor het eerst gekust. De gevoelens bleken wederzijds.”

Met Farah verdween de droom om profwielrenner te worden langzaam naar de achtergrond. Of misschien was die droom er wel nooit geweest. Hij wilde wel een kapsalon in België beginnen en alleen maar blonde vrouwen knippen. Tschabi was tenslotte kapper. Om weer te gaan crossen vanaf november had hij toch een sponsor nodig, maar dat was lastig zoeken zonder Allez Allez Zimbabwe. Tschabi ging ondertussen aan de slag in discotheek Cherry Moon, eigendom van de vader van Farah.

Het verliefde koppel trouwde al na een paar maanden, maar getuigen van het huwelijk verklaarden later aan de pers dat de bruidegom toen al met een ander in een hoekje had staan zoenen. Ach, geef hem eens ongelijk. Europa had hem nog zo veel schoons te bieden.

De andere jongens gedroegen zich niet veel voorbeeldiger. Iedereen had het kunnen weten, maar van een serieuze wielercarrière van een van de Zimbabwaanse jongens zou geen sprake zijn. Waarschijnlijk geloofde De Vlaeminck als enige dat hij door met een bemodderde worst voor de ogen van de jongens te zwaaien het Zimbabwaanse wielrennen een boost zou geven.

Pieter van der Meer
Laatste berichten van Pieter van der Meer (alles zien)