Jason MacIntyreJason MacIntyre (20 september 1973 – 15 januari 2008)

Op Carrs Corner, een kruispunt op de A82 in de buurt van Fort William (Schotland), staat een tijdritfiets eenzaam op een stukje braakland. Wie er snel voorbijrijdt, zal denken dat iemand zijn fiets heeft laten staan, vergeten is.

Een eenzame fiets op een strook met bermafval bezaaid gras, een beeld van de ultieme vergetelheid. Wie beter kijkt, ziet dat de fiets op Carrs Corner een herinnering is, een laatste groet aan Jason MacIntyre.

Jason MacIntyre begint pas te fietsen als hij achttien jaar is. Maar in het begin van de jaren negentig stelt het wielrennen in Groot-Brittannië ongeveer zoveel voor als het klootschieten in Equatoriaal Guinee en MacIntyre groeit in een paar jaar tijd uit tot een talentvol renner, gespecialiseerd in tijdritten.

Een doorbraak op het continent zit er echter niet in.

Jasons carrière is in volle gang als zijn vrouw Caroline bevalt van een tweeling, Chloe en Morgan. De meisjes komen te vroeg ter wereld, met alle complicaties van dien. Een van hen lijdt zelfs aan een ernstige nieraandoening.

Na de uitputtende geboorte besluit Jason tijdelijk te stoppen met wielrennen.
Het zal twee jaar duren voor hij weer op de fiets stapt.
Zijn echte successen moeten dan nog volgen, als Jason verschillende keren Schots kampioen tijdrijden wordt. In 2007 breekt hij zelfs het Britse record op de tien mijl, dat tot dat moment op naam stond van de legendarische Graeme Obree.

Op 14 januari 2008 krijgt hij het bericht dat hij zich mag gaan voorbereiden op de Commonwealth Games van 2010. Iemand op de Afdeling Financiën van de Britse Wielerbond heeft kennelijk nog een potje gevonden.

Jason MacIntyre is dan 34, een veteraan. Ten tijde van de Gemenebest Spelen zal hij 37 zijn. Oud, maar het kan. Zijn training begint de volgende dag.

Op 15 januari 2008 vindt rond 13:30 in Fort William, in de buurt van Carrs Corner een aanrijding plaats. Een wielrenner is aangereden door een gemeentebus. De bestuurder heeft de fietser niet aan zien komen, volgens hem had de coureur zich in tijdrithouding zo smal en klein mogelijk gemaakt.

De komst van de traumaheli baat niet meer; Jason MacIntyre sterft onderweg naar het ziekenhuis aan zijn verwondingen.

Twee dagen na het ongeluk heeft een inderhaast opgericht noodfonds al 8.000 pond bij elkaar gekregen, bedoeld om de nabestaanden te steunen. De chauffeur van de bus zal later dat jaar een boete van vijfhonderd pond opgelegd krijgen. Ook mag hij een half jaar niet rijden.

Exact een jaar na de aanrijding wordt, op het stukje gras nabij Carrs Corner, het beeld van een eenzame tijdritfiets onthuld.

Frank Heinen
Laatste berichten van Frank Heinen (alles zien)