Ja, ik ben fan van Lance, laat ik dat meteen maar duidelijk stellen. Niet een beetje fan, maar echt. Zo’n fan met een opengeslagen koffietafelboek in de boekenkast, zodat ik iedere dag tegen die bloedfanatieke kop aan zit te kijken. En laat ik dan ook meteen maar toegeven dat ik stiekem zat te gniffelen om de foto die hij een paar weken geleden de wereld in slingerde. Ja, die van die bank en die zeven ingelijste gele truien, inderdaad. Ik weet het, die gniffel siert me niet.
Dat Lance doping gebruikte, tja, die had ik wel zien aankomen. Neem ik hem dat kwalijk? Nee, eigenlijk niet. Wat ik wel schokkend vind, is dat hele verhaal over de maffiose praktijken die hij hanteerde. Het gekke is dat ik niet eens anders naar de beelden van een fietsende Lance kijk. Toon mij zijn tijdrit tegen der Jan of zijn rondje veldrijden na de val van Beloki, toon mij zijn koffiemolentje, zijn opengesperde mond en het wapperende tricot, het gouden kettinkje dat rond zijn nek danst en ik denk helemaal niet meer aan maffiapraktijken of koelkasten vol EPO. Ik zie slechts een renner van wie ik samen met mijn vader eindeloos vaak heb genoten.
En nu heeft Oprah dus naast hem gezeten. Inmiddels weten we dat het gesprek plaatsvond in een hotel, in plaats van op die enorme bank. We weten ook dat hij dopinggebruik heeft toegegeven en we weten zelfs dat hij wil gaan getuigen tegen de kopstukken van de UCI. Ik vind het allemaal prima. Wat ik echter zo ontzettend graag wil weten, is waarom. Want al analyses, al die verhalen en redeneringen van Bert Wagendorp, Maarten Ducrot en Thijs Zonneveld ten spijt, dát is me nog steeds niet duidelijk.
De artikelen raken stukjes van de waarheid: de aard van de wielersport, de pakkansen en de mores in het peloton… het klopt allemaal. Zoveel redenen, zoveel analyses, zoveel mogelijkheden, zoveel waarheden. Maar hoe meer ik lees en luister, hoe meer ik vermoed dat niemand werkelijk weet waarom Lance zoveel verder ging dan zijn voorgangers. En precies dat casino zou ik zo graag willen weten. Waar komt dat ongebreidelde fanatisme vandaan? Waarom was af en toe een koers winnen niet voldoende, waar liggen de wortels van die nietsontziende geldingsdrang?
Want laten we elkaar niet voor de gek houden – die geldingsdrang was minstens zo belangrijk voor zijn overwinningen als alle injectienaalden, bloedzakken en koelkasten vol EPO tezamen. Op basis van zijn geldingsdrang heeft hij heel zijn leven ingericht: het is zwart of het is wit, daartussen gaapt het grote niets. Winnen, of niets. Knechten in zijn ploeg, of niets. Praten, of niets. En ik wil weten waarom.
Waar heeft Lance Armstrong zijn grijstinten verloren? Ja, zijn vader liep weg toen hij een jong kereltje was. En daarna was er blijkbaar nog zo’n kerel die hem en zijn moeder liet zitten. Maar kom op, als alle mensen die zulke drama’s meemaken, zich zo zouden gedragen, zouden we iedere dag van het jaar iemand in het geel kunnen hijsen. Ik hoop dat Oprah ernaar vraagt. Naar de reden voor die maniakale geldingsdrang. Maar ik ben bang dat Lance het zelf niet eens weet.
Favoriete wielerboeken:
- Het pontje van Amerongen - 09/05/2016
- Kampioenenzweet, kampioenenoren - 05/02/2016
- Een rondje met Joop - 03/12/2015
Mariska, een goed stuk. Ik ben ook fan van Lance. En blijf dat ook!
Goed stuk. Ik heb die vragen ook. Ik vraag me alleen af of hij wel zo veel verder ging dan de rest. Vanuit USADA weten we het alleen van Armstrong en zijn team. Van de andere ploegen alleen enkele summiere bekentenissen.
Dat is inderdaad een goede vraag. Ook in het boek van David Millar lees je wel het een en ander over al dan niet hardop uitgesproken dwang binnen de ploeg. En dat ‘iedereen’ doping gebruikte, lijkt me inmiddels wel duidelijk. We weten nu iets meer van de systemen binnen de ploeg van Lance, maar het is zeker interessant te achterhalen hoe de andere ploegen het organiseerden. Verder ben ik bang dat Armstrong iets te veel ruimte kreeg van de hoge heren (en ja, dat ‘iets te veel’ is een understatement), maar dat is zonder bewijs niet hard te maken. Wellicht dat hij daar vannacht iets meer over vertelt.
Ik vond de vraag van Jan Mulder bij DWDD zo ontzettend goed: “Wat ga je nou later tegen je kleinkinderen vertellen?”
Dat Opa in zijn tijd in een levelled playing field verdiend heeft gewonnen. En dat heel veel mensen enorm genoten hebben van al die fanatieke voorbereidingen, de fietstactieken, de speldeprikken, The Look, en de heldendaden op de franse hellingen.
Opa gaat zijn kleinkinderen echt niet herinneren aan negatieve sensatie TV zoals als DWDD.
Goed stuk ! Lance heeft echt keihard moeten werken voor zijn zeven Tour-zeges. Niet dat hij EPO nam en dat het hem dan aan kwam waaien. Dat is wat niet-wielren volgers er van menen te denken. Het blijft mooi om te zien!
@Robert: Dat was “onze” eigen Maarten Ducrot die dat wilde weten.
De mens Lance Armstrong is naar mijn mening een ongeëvenaarde klootzak, vooral gezien zijn omgang met mensen (renners en niet-renners) die hij beschouwde als sta-in-de-weg, verrader of wat hem nog meer kon dwarszitten. Hij is schofterig omgegaan met ploegmaten, hun partners en journalisten, veel schofteriger dan je een topsporter zou toestaan.
Maar voor zijn gedrevenheid heb ik altijd bewondering gehad. Zou er in de wielersport geen doping zijn geweest, dan had hij ook zeven keer de Tour gewonnen.
Maar voor mijn oordeel vind ik de klootzak veel belangrijker. Voor mij is hij mr. Bastard Armstrong.
@Pieter, helemaal mee eens. Maar: ik vraag me af of hij de tdF had gewonnen als er geen doping bestond. Eendagskoersen, alla, maar verder… EPO en bloedtransfusies hadden bij Lance een ongelooflijk duursport-effect, mede natuurlijk door zijn maniakale training, dat moeten we toegeven.
Een héél klein stukje van het raadsel Armstrong en zijn obstinate verbetenheid ligt m.i. in het feit dat hij Amerikaan is, met alles wat dat impliceert. Europeanen, en vooral hun intelligentsia, zijn altijd zo volautomatisch geporteerd tegen de VS dat ze van ‘de idee’ Amerika in feite niets, maar dan ook niets begrijpen. En dus van Armstrong ook niet. Maar zoals gezegd, het is een héél kleins stukje van de puzzel.
Mooi stukje!
En die geldingsdrang, is die niet voortgestuwd door zijn resultaten, door zijn ervaring. Dat hij geloofde dat het kon, dat hij het kon, dat hij alles kon.
Zoals Clinton zei: Why? Because I could! (Of iets van die strekking).
Because he could. And because we let him.