Het gebaar van Prudhomme

Johnny Hoogerland

Als ik vertel dat ik de onbekende Johnny nog op de Ring van Burgh-Haamstede heb zien winnen, kijken mijn bargenoten me glazig aan: “waar?!”

Het is een zwoele augustusavond, wanneer Hoogerland – steevast met de West-Brabantse tongval van speaker Cees Maas uitgerekt tot ‘Hoogerrrland’ – de goedkope fles champagne op de lokale schone richt. Tot grote genoegen van de lokale bevolking en nieuwsgierige toeristen.

Al jarenlang is Johnny dan Zeelands meest veelbelovende renner. Maar nooit komt het er echt van. Regelmatig doet de Provinciale Zeeuwse Courant melding van overwinningen van in vergetelheid rakende koersen, totdat eind 2006 het profcontract bij het Belgische Jartazi niet wordt verlengd. Het einde lijkt nabij.

Een moeilijke winter volgt, maar in 2007 rijgt Hoogerland op wonderbaarlijke wijze de overwinningen aan elkaar tussen de semi-profs van Van Vliet – EBH Advocaten. Wanneer Johnny in Burgh-Haamstede de rondemiss onder de champagne spuit, is dat zijn derde overwinning in vier dagen tijd. “Ik ben nog nooit zo goed geweest als nu. Maar het profwereldje is enorm tegengevallen” laat hij de PZC optekenen. “Alleen als er een héél goede ploeg langskomt, valt er misschien te praten. ”

Gelukkig voor ons klopt eind 2008 die héél goede ploeg op zijn deur. Het nieuwe Vacansoleil ziet wel wat in de herboren Zeeuw. Het seizoen daarop rijdt hij zich in de kijker van het grote publiek met zijn aanvallende stijl en goede noteringen in Vlaamse klassiekers en Vuelta. In de winter traint Hoogerland harder dan ooit om in 2010 te kunnen vlammen.

Maar als Zeeuwse wielerfans staan we in 2010 met gemengde gevoelens bij de Tour-passage op Neeltje Jans. Eerder dat jaar heeft ook de Giro d’Italia haar renners al in waaiers over de Oosterscheldekering gestuurd. Prachtige plaatjes. En natuurlijk, het is een volksfeest, ’s werelds grootste rondes door de mooiste provincie van Nederland. Prachtig weer, in tegenstelling tot de verregende proloog in Rotterdam.

Maar, zowel de Giro als de Tour door Zeeland zonder Hoogerland, dat is als een verjaardagsfeestje zonder cadeau. Christian Prudhomme en de zijnen zijn vergeten de smaakmakers van Vacansoleil uit te nodigen. Liever genieten zij nog een jaar extra van een 39-jarige Texaan.

Daarom besluiten we van de gelegenheid gebruik te maken. Een gelegenheid waar de Franse cameraman vanuit de helikopter niet omheen zou kunnen. Een spandoek als protest voor de afwezigheid van de Zeeuwse Leeuw: “No Johnny – No Glory”. In de hoeken de Zeeuwse ‘Luctor et Emergo’-vlag: “Ik worstel en kom boven”.

Ondanks de beperkte kennis van de Engelse taal doorzien de Fransen hun fout. Een jaar later nodigt Prudhomme Johnny en zijn ploeg wel uit. Toch proeft het voor ons als mosterd na de maaltijd. Ondanks de heroïek die met bollentrui en prikkeldraad gepaard gaat.

Gelukkig is Prudhomme geen man van halve oplossingen. Vorige week prijkte Neeltje Jans als finishplaats in het etappeschema van de Tour 2015. Johnny fietst dan niet meer onzichtbaar in Italië rond, maar koerst vanuit eigen huis in de trui van het Zeeuwse Roompot.

Rest Christian nog het weggeven van een wildcard, Johnny het heelhuids op de fiets te blijven zitten en mij het maken van een spandoek met daarop “Johnny Hoogerland – Luctor et Emergo”.