Vanuit de hotellobby beneden klinkt geroezemoes, maar de yogaleraar weet zich er schijnbaar moeiteloos voor af te sluiten.
Feel your spine, zegt hij.
Stretch your left leg
Your right leg
Point your fingers to the ceiling, en hij gaat op zijn tenen staan, zijn handen hoog boven het hoofd, de vingers reikend naar het systeemplafond.
Feel your back
Your arms
Just notice what you feel
Breathe in. And out. And in…
Op de matjes op de grond ligt, zit, staat, buigt en draait de wereldtop van het vrouwenwielrennen: Boels Dolmans Cycling Team. Al dit rekken en strekken, al dit buigen, inademen en uitblazen – iedere centimeter beweging, iedere millimeter rust, het moet allemaal leiden naar momenten van puur en euforisch geluk. Winnen. Nog een jaar regenboog. Goud in Rio. Een etappe. Maar eerst dit. Yoga. Langzaam maar zeker vult de zaal zich met de geur van zweet. Kampioenenzweet is het, maar ook kampioenenzweet blijkt gewoon naar zweet te ruiken.
Voor kampioenenoren gaat hetzelfde op: het zijn maar gewoon oren. Tenminste, dat zegt Tiny Huijberts. En hij kan het weten, hij heeft de oren van Chris Froome en Tom Boonen van binnen mogen bekijken. Nou ja, van nog veel meer wielerkampioenen, maar dit zijn de namen die hem nu zo voor op de tong liggen. Al die mannen dragen zijn oordoppen, ja, zo zou je het kunnen zeggen. ’s Nachts slaapdoppen, overdag communicatiedoppen – met gaatjes natuurlijk, in koers moet je wel goed kunnen horen wat er naast je gebeurt, anders komen er alleen maar ongelukken van. Maar goed, wereldkampioene Lizzie Armitstead heeft-ie inmiddels gehad en nu zit het jonge talent Demi de Jong dus in zijn stoel. Ja, alle meiden van de ploeg krijgen doppen en zo hoort dat ook, hè. Routineus drukt hij de klodders pasta in Demi’s oren en aan de flinterdunne touwtjes die nu uit haar oren hangen zal hij het spul er straks weer uit trekken. En dan heeft-ie dus exacte afgietsels van de oren, zogezegd. Trouwens, zelf fietste hij vroeger ook, nog niet eens zo heel onverdienstelijk. Maar goed, dat is lang geleden – in de tijd van Jan Raas, nou, dan weet je genoeg. Dat hij nu oordoppen maakt voor de grootste wielerploegen ter wereld, nee, dat had ie vroeger ook niet kunnen verzinnen. En hij doet het al lang, hoor, hij begon in 1999, bij de Raboploeg. Dat er nu steeds meer vrouwen bij komen? Da’s alleen maar mooi natuurlijk. Heel mooi.
Kampioenenzweet. Kampioenenoren. En de dag is nog niet eens op de helft.
Er volgt een lunch, met kroketten die alleen door begeleiders en journalisten worden gegeten. Daarna interviews met de rensters.
Nog meer interviews.
Een apart interview met Lizzie Armitstead.
En dan de ploegpresentatie. Meisjes met fietsen op een groot podium. Harde muziek, felle lichten, een rookkanon. Leontien van Moorsel die er zichtbaar vrolijk van wordt en met gepaste jaloezie kijkt naar het materiaal waarmee de rensters tegenwoordig de weg opgaan. En die aerodynamische dameshelmen die met paardenstaart en al de windtunnel in zijn geweest – in haar tijd knipten ze gewoon hun haar af voor een beetje extra snelheid.
Maar goed, ook dat is alweer een tijdje geleden. Toen werd het kampioenenzweet nog niet in een yogazaaltje uitgewasemd. En oordoppen, die kocht je gewoon bij de drogist.
Mariska Tjoelker was op uitnodiging van Specialized vrijdag 29 januari aanwezig op de teamdag en ploegpresentatie van Boels Dolmans Cycling Team.
Favoriete wielerboeken:
- Het pontje van Amerongen - 09/05/2016
- Kampioenenzweet, kampioenenoren - 05/02/2016
- Een rondje met Joop - 03/12/2015
Geef een reactie