Een eindeloos lange etappe vandaag, van Udine naar San Daniele del Friuli. Het peloton reed door de Julische Alpen, met de Sloveense grens op steenworp afstand. Het Friulisch landschap was onveranderd mooi, de Tagliamento nog even ijsblauw, de bossen en landschappen woest aantrekkelijk.
Vandaag volgden de resultaten van de coronatests die gisteren op de rustdag waren afgenomen. De Colombiaanse sprinter Fernando Gaviria bleek positief en moest de Giro verlaten. Niet veel later stapte zijn Argentijnse kamergenoot Maximiliano Richeze af. Mijn voorspelling dat deze Giro zou worden beslist door de vier renners die al corona hadden gehad, onder wie Gaviria en Richeze, kon de prullenbak in.
Het was bijzonder jammer voor ze dat ze de Giro juist vandaag moesten staken, want aan de aankomst wachtte prosciutto. San Daniele staat namelijk bekend om de uitstekende gedroogde ham, de voornaamste concurrent van de nog net iets beroemdere Parmaham. Er is in San Daniele zelfs een jaarlijks prosciuttofestival om de prosciutto te vieren en vooral ook te eten. (Al komen vieren en eten misschien wel op hetzelfde neer, nu ik erover nadenk. We kunnen het er denk ik wel over eens worden dat eten een van de beste manieren van vieren is, zeker in Italië.)
Maar liefst achtentwintig prosciuttoliefhebbers gingen in de aanval, onder wie Jan Tratnik en Matteo Fabbro, beide producten van de streek. Het peloton had minder haast om aan de antipasti te beginnen en nam de tijd om bij te praten en grappen te maken. Het was uiteindelijk Tratnik die de grootste honger had – dat zag je ook wel een beetje aan hem af – en als eerste over de meet kwam.
Zo’n gedroogd varkenspootje uit San Daniele, daar betaal je al snel tussen de tweehonderd en vierhonderd euro voor (inclusief bot). Ik ben benieuwd wat de pootjes van Tratnik na vandaag opleveren.
Schreef onder meeer:
- Terug naar Namen - 20/12/2020
- Als een reiger over de toppen - 24/10/2020
- Muziek in de benen - 23/10/2020