Etappe 16 – Amuse
La Tour-du-Pin – Villard-de-Lans – 164km – Bergrit
Quote: courir c’est mourir un peu – Tim Krabbé
Vandaag krijgen de renners weer een oud en vertrouwd beeld voorgeschoteld. Prudhomme steekt met zijn bovenlijf pontificaal boven de rode wagen van de organisatie uit en zwaait wat enthousiaster dan normaal met de vlag voor het départ van de etappe. Prudhomme mag weer deel uitmaken van de tourbubbel. De bubbel waar gisteren 785 mensen voor getest zijn en er ditmaal geen enkele positieve uitslag was. Iedereen mocht dus in de bubbel blijven en de Capo van de bubbel werd met open armen ontvangen. Het voelt bijna weer als normaal.
In een eerlijke wereld hadden we vandaag extra aandacht besteed aan de ritwinnaar. Een jongen die het ook verdiend heeft om in de spotlight van dit schrijfsel te staan. Iemand die van ver heeft moeten komen en waarbij het er even op leek dat hij ten prooi zou vallen aan de druk van het wielrennen. We gaan het dus niet hebben over Lennard Kämna. De jonge Duitser die al heel wat puike noteringen deze tour wist neer te zetten en tot de smaakmakers van de afgelopen etappes gerekend mag worden. Een jongen die vorig jaar overstapte van team Sunweb naar team Bora. Een jongen die kampte met mentale problemen en een vormcrisis. Daar open over durfde te praten, ervoor uit durfde te komen, de kop weer op de goede plek wist te krijgen en van team durfde te wisselen.
In een eerlijke wereld zouden we vandaag aandacht geven aan de kopgroep van 23 renners die koers gingen maken. Vertellen we hoe na een groot aantal slopende beklimmingen alleen Pacher, Reichenbach, Alaaph, Carapaz en Kämna nog zijn overgebleven op de voorlaatste klim van 11.1 km aan 6,5%. En staan we uitvoerig stil bij het feit dat Kämna alles en iedereen van zich af weet te schudden, ook de demonen uit zijn verleden, door soeverein en solo met een ruime voorsprong de 16e etappe van de Tour de France op zijn naam te schrijven.
Maar de wereld en het leven zijn niet eerlijk, al helemaal niet in de wielerij of de ronde van Frankrijk. Morgen staat namelijk de Queen Stage op het menu en hoewel we blij zijn voor Lennard zijn we na deze amuse toch vooral benieuwd naar het hoofdgerecht van morgen.
Klik hier voor de Podcast – Tourkronieken op Itunes
Klik hier voor de Podcast – Tourkronieken op Spotify
Hoogtepunten betreffen het oprapen van (en drinken uit) de bidon van Robert Gesink op de Planche des Belles Filles en natuurlijk als stuurman van de enige echte Viermansvlag in de Hollandse Bocht een vallende Matthias Frank weer in het zadel helpen. Zou het liefst in Bormio wonen en de Stelvio naar gelieve opfietsen.