Sanitaire stress

Wie niet van gezeik houdt, stopt nu beter met lezen. Want er wordt wat afgezeken in de Tour. Neem de rit vandaag. Daar staat de geletruidrager in de berm. Achter hem vliegt een collega met driedubbele axel het maisveld in. Pogi blijft cool, houdt de ogen op De Straal.

Belangrijk, ook al zijn trui en broek geel.

Renaat: ‘Dat moet je durven, plassen in zo’n openingsuur.’ José: ‘Soms is het niet van durven, dan is het van moeten.’

Durven of moeten. Moeten of durven. Van hetzelfde laken een pak: psychische druk. Stress dus. In combinatie met plassen is dat knap ingewikkeld. Voor mij althans.

Blokkade op vakantie vroeger (het hele gezin wachtend in de auto, draaiende motor), blokkade in het N.E.C.-urinoir (ministens tien grappende grollende no-nonsens types achter mij), en blokkade tijdens de Zevenheuvelenloop (weg record).

Het legen van de blaas onder hoogspanning: het heeft een veelbelovende profcarrière in de knop gebroken.