Ga naar een wielerparcours op een zonnige zaterdagmiddag voor een recreanten- of amateurwedstrijd en je begrijpt na afloop dat doping in de sport onuitroeibaar is.
Het wemelt in Nederland van de amateurwielrenners. Daarmee bedoel ik niet alleen de elite-amateurs. Dat zijn professionals die er (nog) niet in zijn geslaagd een contract te versieren. Nee, ik bedoel álle amateurs. Licentiehouders die vooral clubwedstrijdjes rijden, maar ook trimmers die hun eigen wedstrijdcategorie hebben. Terzijde: ’trimmers’ is een misleidende term; uit eigen ervaring weet ik dat daar ook schof-te-rig hard wordt gereden. Voor elke groep bestaan er wielerwedstrijden: brandweer, docenten, medici, noem maar op.

Zodra je mannen bij elkaar zet om samen iets te gaan doen is er sprake van een wedstrijd. De sport of activiteit doet daarbij eigenlijk niet echt ter zake. Twee mannen naast elkaar op de wc: verplaswedstrijd!

Bij elke wielerwedstrijd is er een scala aan klassementen, hoewel de meeste onuitgesproken blijven: het klassement van de mooiste fiets, het klassement van de schoonste fiets, het klassement van de bruinste benen, het klassement van de mooiste demarrage. Het klassement van de eerste 10 wordt altijd genoemd, hoewel het een misverstand is om te denken dat dat het belangrijkste is.

Vroeger dacht ik dat het belangrijkste argument om doping te gebruiken de mogelijkheid van geld en roem was. Dat was voordat ik had meegedaan aan een amateurwedstrijdje. Niet dat daar veel doping wordt gebruikt, maar je komt tot inzicht als je al die kerels – toch vaak vrij kansloos als het gaat om het verkrijgen van een profcontract – ziet sprinten voor de premie of de eindoverwinning. Op leven en dood! Het maakt niet uit hoeveel de overwinning opbrengt, vaak is dat niet meer dan een paar euro. Bovendien geldt dat de winnaar een rondje geeft, dus dat geld ben je vrij snel weer kwijt. Risico’s van schaafwonden en kapotte fiets worden voor lief genomen, als je maar een keer met de eer kan strijken. Het is niet zo’n grote stap naar chemische hulpmiddelen, als die mogelijkheid zich voordoet. Handelaren in dopingproducten hebben dat goed begrepen.

Dopingcontroles en straffen van gebruik zijn onvoldoende. De oorzaak ligt in het DNA gebakken. Na 200.000 jaar evolutie van homo sapiens zijn alleen de fietsen mooier geworden.

Harry Koene
Laatste berichten van Harry Koene (alles zien)