Foto Maurice Terryn
Tetrisblokjes wegtrappen
Hollend van afspraak naar afspraak. E-mail voor e-mail afwerken. Teamsmeldingen blijven maar eindeloos oppoppen. Het werk hoopt zich op. Achter het bureau vallen de Tetrisblokjes steeds sneller naar beneden, maar ontbreekt het overzicht om ze op de juiste plek te laten wegvallen. Laat staan dat de tijd er is om eens even goed te gaan zitten voor dat stuk dat ook nog uit de pen moet komen. Jakkerend de dag door, met smeerolie uit het koffieapparaat op kantoor als elixer en een dictatoriale agenda die te weinig ruimte laat voor zuurstrof. Stress, pijntjes, rusteloosheid. Na een paar van dit soort dagen achter elkaar ontstaat er stilaan een foutmelding in je hoofd waar geen servicedesk nog aan helpt. Maar wel de zelfhulpdesk. Je zucht naar lucht, naar beweging. Naar buiten!
Foto Maurice TerrynMet lichte tegenzin ga je, want eigenlijk is de tijd hard nodig voor alles dat nog op het actielijstje staat. Het lijf voelt onwennig, de benen zwaar. Maar je doet het wel. Enkele trappen om de kadans te hervinden, nog een paar omwentelingen verder en je bent echt op weg. De uitweg is in zicht. Weg uit de bebouwde kom, op pad om het hoofd leeg te trappen en de benen vol. De blik gaat op oneindig en met het schakelen en ratelen schiet ook de grijze massa in gesprek met jezelf in een andere stand. Zonder al te veel na te denken gaat het brein aan de slag. Associatief, flexibel. Beetje voor beetje schieten de Tetrisblokjes uit het beeld, vallen ze op de juiste plek. Delen van songteksten staan in het hoofd op repeat. Wat eerder zo complex leek wordt met elke trap die je doet eenvoudiger. Het overzicht komt terug, de essentie. Sterker nog, in volle beweging raken niet alleen je spieren ontketend, maar krijgt ook je creativiteit opeens een extra stoot rugwind. Op de grote stille heide ligt niet alleen de weg open, maar ook de gedachtenstroom. Misschien wordt het trappen zwaarder, maar de bovenkamer allengs lichter, ruimtelijker, overzichtelijker. Razende rust. Het ware fietsgeluk maakt zich meester van je. De flow.
Bij thuiskomst is de magie toegepast. Een herstelling van de hersenen, een activatie van het hele lijf en hernieuwd overzicht. Verse stoten zuurstof in de longen, je voelt je als herboren. Laat de rest van de dag maar komen. En plan vooral die volgende rit als preventief onderhoud weer wat sneller. Om de Tetrisblokjes de volgende keer vroegtijdig de juiste kant op te trappen.
