Studio Kigali: Tour du Bénin

Etappe 2: Parakou – Savè, 155 kilometer

Een nieuwe dag in Benin, een nieuw podium voor Tom Wijfje. Wederom een derde plek, al was daar nog wel een protest van onze kant richting een Zuid-Afrikaanse heupentrekker voor nodig. Dat de koers vandaag op een massasprint uitdraaide, was niet zomaar een gegeven. Het was 155 kilometer vol koers, voornamelijk vormgegeven door constant demarrerende Marokkanen. Onuitputtelijk leken ze, maar constant werden ze tot de orde geroepen door Zuid-Afrikaanse brommers onder leiding van Reinhard Janse van Rensburg (kent u hem nog?). In extremis reden zijn ploeggenoten een achterstand van 3 minuten dicht in amper 10 kilometer op de laatste Marokkaanse vluchters. Iets waarbij wij alleen maar konden volgen vandaag. We zaten er echter wel lekker in. We zaten nagenoeg overal bij en kenden geen problemen verder. Wederom dus geen addertjes tot zover, maar we blijven behoedzaam.

De nodige andere renners kwamen vandaag voldoende tegen, van heftige valpartijen tot lekke banden en janken op het kantje. Het zat er allemaal in. De Marokkaanse strijdlust werd gelukkig nog wel beloond doordat de Marokkaanse nationaal kampioen El Sabbahi, Janse van Rensburg klopte in de sprint. Wij zijn in ieder geval weer content met de koers, een nieuw podium en dat we de Afrikaanse vibe lekker te pakken hebben. Moedig voorwaarts, op naar de ploegentijdrit van morgen!

Etappe 3: Covè – Zagnanado, 25 kilometer (ploegentijdrit)

Dag drie in Benin en wederom een derde plek! Deze keer mochten we allemaal met Tom mee het podium op gezien het vandaag een “contre la montre par équipe” betrof. Over 25 kilometer, lastig geaccidenteerd parcours, veel wind, geen tijdrit materiaal, gewoon hard trappen met z’n vijven. We hebben het maximale eruit gehaald, zitten dichter op de winnaars dan we van tevoren dachten en klopten zelfs de Zuid-Afrikaanse brommers.

Maar nu over naar belangrijkere zaken. De addertjes onder andere. We zijn toch wat kleintjes tegengekomen inmiddels. Het hotel waar we nog 3 nachten moeten verblijven heeft een matige stroomvoorziening en daardoor vallen met regelmaat ook de airco’s stil. Het resultaat is plakkerige nachten en weinig slaap. Het brengt ons toch eindelijk wat ‘Afrika’. Een ruzietje met de koersdirecteur was het volgende. Hij vond het echt niet kunnen dat we terug gingen fietsen na de tijdrit: we hadden de 30 kilometer absoluut in de bus moeten doen. Wat vakkundig plak en lijm werk van onze ploegleider Dirk van Hove zorgt ervoor dat alles gelukkig weer in orde is en we door kunnen in koers.

Tot slot moesten er nog wat diepte-interviews worden afgenomen voor de nationale omroep die ook de koers verslaan. Tom en Sjors waren slachtoffer in een bloedheet trappenhuis. De shirts kunnen inmiddels weer uitgewrongen, maar het staat op beeld.

We zijn halverwege. Het klassement is in elkaar geschoven. We krijgen nog 3 dagen ruim 100 kilometer oorlog.

Etappe 4: Bohicon – Anthièmè, 110 kilometer

Is er een betere dag om een koers in Benin te winnen op de dag dat de Nederlandse ambassadeur in Benin aanwezig is in de koers? Eigenlijk niet, dus deed Tom het gewoon! Na drie derde plekken ook nog een overwinning, de week kan eigenlijk al niet meer stuk. Tevens ook de eerste zege dit jaar en eerste UCI zege voor Tom Wijfje. We hebben optimaal geprofiteerd van het harde werken van de Marokkanen en de Zuid-Afrikanen, moesten zelf in de laatste 15 kilometer even wat recht zetten, maar waren altijd in controle. Weinig werken, goed sparen, veel resultaat. De mooiste quote hierover kwam waarschijnlijk van Sam van de Mieroop, de Belgische renner binnen het team:  “Ik voel mij nu echt een Ollander precies.” Verder geen verhalen over addertjes en Afrikaanse narigheid. De airco doet het nog steeds waardeloos, maar het maakt allemaal geen donder meer uit. Winnen is winnen, we gaan een klein feestje bouwen vanavond. Airco of geen airco.