Wolf in wielerkleren
Soms worden helpers zelf helden. Neem de Tour de France van 2019. De geelzwarte trein van Jumbo-Visma denderde vol gas richting de eindstreep, klaar om Dylan Groenewegen aan een grandioze zege te helpen bij de start van de Tour in Brussel. Het liep echter net even anders. Nadat Groenewegen een smak tegen het asfalt maakte, bleek pas echt hoe veerkrachtig het team was. Mike Teunissen, lead-out voor de Amsterdammer, zat in een goede positie en besloot te improviseren en zelf maar mee te sprinten. Tot ieders verbazing – ook die van hemzelf – passeerde hij de meet als eerste, kort voor Peter Sagan.
Zo werd de Limburger de eerste Nederlandse geletruidrager sinds Erik Breukink in 1989. Om te illustreren hoe lang dat geleden is: pas drie jaar later zag Mike Teunissen het levenslicht. Geboren werd hij overigens in een klein dorp waar meerdere fietsers groot werden. Het Noord-Limburgse Ysselsteyn, verstopt in een uithoek van de Peel, leunend tegen de Brabantse grens. Het heeft overigens niets van doen met het Utrechtse IJsselstein of überhaupt met de rivier de IJssel. De naam van het pas in 1921 gestichte ontginningsdorp werd ontleend aan toenmalig minister van landbouw Hendrik Albert van IJsselsteyn.
Hiel veul renners an de start
Nog mier kenners langs de kant
En inens dan giet ’t hard
Trekt ’t circus dor ’t land
(Rowwen Hèze – Nar Boave)
Voor die tijd was de Peel nog tamelijk – letterlijk en figuurlijk – onontgonnen gebied. Moerassig, lastig doordringbaar, het domein van noeste arbeiders. Wie er vandaag de dag doorheen fietst kan zich er wel een beeld bij vormen: langgerekte, eindeloze wegen, veel boerderijen en buitengebieden, met hier en daar nog restanten van de oude Peelhistorie. Zeker nabij de natuurgebieden die nog resteren en herinneren aan de tijd van vóór het massale turfsteken. Vanuit Ysselsteyn is het maar enkele kilometers fietsen naar America, het dorp van Jack Poels’ Rowwen Hèze, de band waarvan de liederen de sfeer van het gebied ademen. Ook het dorp van die andere Poels – het mooi aan de Maas gelegen Blitterswijck van Wout – is overigens op slechts enkele pedaalslagen. In het Peelgebied is nog altijd ruimte genoeg voor de wind om doorheen te waaien, om te vloeken op gure omstandigheden. Kortom, een ideale voedingsbodem voor wielrenners. In het net iets meer dan tweeduizend zielen tellende kerkdorp waaide het fietsen ook over van mens op mens. De opa van Mike Teunissen, Theo Teunissen, heeft met zijn racefiets mede het zaadje geplant bij een jongen die later tweemaal zou zegevieren op Alpe d’Huez: Peter Winnen. Nog zo’n zoon van Ysselsteyn. Ook Teunissens vader Martin fietste zeer verdienstelijk. De liefde voor de koers sloeg opnieuw over van vader op zoon. Noem het gerust een heuse Ysselsteynse wielertraditie. Dat waar een klein dorp groot in kan zijn.
Er is zelfs een foto in omloop waar een twaalfjarige Mike Teunissen op een tandem te zien is samen met de dorpsgenoot die vóór hem furore maakte in de Tour. Met petje en in burgermanskledij. Over zijn dorpsgenoot schreef de met een scherpe pen uitgeruste Peter Winnen (die in 2017 zijn dorpsgenoot nog een ‘springerige jonge hond’ noemde) meteen na die gele trui in zijn column voor NRC:
“Ik ben partijdig, behept met een lokaal chauvinisme. Mike is geboren in hetzelfde dorp als ik. Zijn vader was mijn buurjongen. De zege in Brussel vond ik niets minder dan een vorm van gerechtigheid. Mike is veel beter dan Sagan denkt. Mike is veel beter dan zijn ploegleiding denkt. Ja, Mike is veel beter dan de hele wereld denkt.”
[…]
“Aan het leven in de moderne wielrennerij heeft hij zich aangepast. In het interview met De Limburger presenteert hij zichzelf als gedweeë pion in een heiligmakende strategie: alles voor Dylan. Maar hier en daar proef je speelsheid van de oprukkende wolf.”
De nuchtere en gevatte Teunissen, slapende wolf naar verluidt, rijdt inmiddels in de Tour in dienst voor XDS-Astana. Op de dag van de ploegenpresentatie stond hij er met een cowboyhoed, waarbij hij op zijn socials de Tour vergeleek met een drie weken durende rodeo. In principe rijdt hij wederom in een dienende rol, maar zoals het met wolven in wielerkledij gaat weet je nooit wanneer de volgende verrassende zege met wortels in Ysselsteyn zich aandient. Want de immer goedlachse renner, bescheiden als-ie is, kan meer dan menigeen denkt. Het bewijs ligt er al. De tourpoules zijn al ingevuld, maar Mike Teunissen mag altijd gelden als een outsider die wel in is voor een stunt.
