Tour ’97 | De fiets van Riis

Als nu één beeld mij bijgebleven is van de Tour de France van 1997, dan is dat de malheur van uittredend kampioen Bjarne Riis in de tijdrit rondom Disneyland. Gefrustreerd over zijn materiaal en zijn vorm, stopt hij en gooit zijn fiets in de bosjes. De onvermijdelijke val van Mr. 60% was al even ingezet, maar bleek nu onherroepelijk.

Door: Rick Lindeman
26 jul '25

Bjarne Riis was best een aardige renner. Hij begon als knecht bij Castorama en Ariostea. In ’94 maakte hij de switch naar Gewiss. Deze ploeg beleefde op dat moment dankzij collectief gebruik van Epo haar hoogtijdagen, met de beruchte Waalse Pijl van dat jaar als ‘hoogtepunt’. Riis klom die jaren steeds een beetje hoger in het algemeen klassement van de tour. In 1995 werd hij zelfs derde, achter de zwijgzame uit Pamplona en een bebrilde Zwitser.

De Tour van 1996 werd door hem gedomineerd, wat direct tot het wielerpensioen van de tot dan oppermachtige Miguel Indurain leidde. De Deen declasseerde hem in een etappe die te kort was om te declasseren. Hier stond de nieuwe patron van het peloton, die misschien nog wel jaren zou heersen. Hoewel, op het tweede treetje, stond zijn jonge Duitse ploeggenoot Jan.

Een jaar later bleek alles anders. In plaats van een herhaling van een jaar eerder, bleek de stoïcijnse Jan ditmaal te heersen. Eigenlijk had Riis dat misschien al moeten zien aankomen, maar ja, de roes van euforie en Epo… Ten tijde van de laatste tijdrit was hij al lang kansloos voor de titel. Maar ja, misschien kon hij onder het toeziend oog van Mickey Mouse nog één keer schitteren.

En zo komen we bij die beruchte dag. Het was een tijdrit met een lengte die wij niet meer kennen. Drieënzestig kilometer om het Disney-paradijs heen. Zou het ook een paradijs voor Bjarne worden? Hij streed voor wat hij waard was.

Na 16 km keek hij echter al tegen een achterstand van 2.46 aan. Dat kon toch niet aan hem liggen? Het was vast zijn fiets. hij stuurde naar de zijkant en stapte af. De mechanieken gaf hem een nieuw wiel. ‘Waarom is er geen reservefiets? ‘ vroeg de Deen zich gefrustreerd af. Hij vertrok. Ketting eraf. Hij stapt af, probeerde hem er weer op te leggen, maar nog voor hij goed en wel een poging had gedaan, gooide hij zijn fiets in de bosjes.

Wie wel juicht is Abraham Olano. En natuurlijk Jan Ullrich. De tijdrit rijdt hij op safe, met de handrem erop, maar eenmaal over de streep kan de Duitser de eindzege echt niet meer ontgaan. Het verlies van driekwart minuut op de Spanjaard neemt hij voor lief. Veel verschil zou het niet maken. Olano stijgt één plaatsje, ten koste van zijn landgenoot Escartin.

En Erik Dekker wordt evenals afgelopen woensdag, weer vijfde.