Foto Safari Ombeni - CreativeWorldNow
Waarom dit het vetste WK in jaren was
De uitslag bij de mannen elite heeft niemand verbaasd, we zagen een voorspelbare winnaar en voor de rest was iedereen op de afspraak. Maar toch was dit voor mij een heel vet WK. Ik ga jullie helemaal meenemen, dus bereid je voor!
(Thomas is host van onze ‘De Wielercode Podcast’)
Op pad met je vrienden
Wat hebben je vrienden met dit WK te maken? Behalve dat je het misschien samen hebt gekeken. Stel je de volgende situatie voor: je hebt met je fietsvrienden een weekend of een week weg geboekt. Na een lange reis slapen jullie in een mooi (of minder mooi als die ene vriend het weer heeft geregeld…) huisje. De volgende dag gaan jullie “snel” boodschappen doen, maar met zoveel man elkaar weer terugvinden in de Carrefour is een grotere uitdaging dan de datumprikker van tevoren.
Het is middag en jullie hebben nog tijd voor een “korte” rit. Het wordt heen en weer de berg op. Kies zelf een berg uit (Alpe d’Huez, Stelvio, Ventoux of de Iseran, het gaat om het voorbeeld) , maar het liefst wel eentje van meer dan 20 km. Zo eentje dat je denkt: dit is niet even de benen lostrappen. Maar deze berg past nog net in de middag.
Jullie zijn met een leuk groepje en er zijn er altijd twee die niet hebben getraind. Bij eentje is dat echt zo en bij eentje bedoelt ie eigenlijk dat ie laatst een Join training moest overslaan. We kennen allemaal zo’n autist toch?
Vol goede moed, veel praatjes en gezelligheid beginnen jullie aan de klim. Maar al snel blijkt: een van de twee heeft echt niet getraind en zit na 1 kilometer al op het elastiek. Vergelijkbaar met zondag toen de deur achteraan het peloton wagenwijd openstond toen Frankrijk de aanval opende met nog 250 kilometer te gaan. Het is al wel zo vroeg dat de rest zijn schouders ophaalt en doorfietst. Ik bedoel: hoe lang staat dit al wel niet in de agenda? En dat ie door privéomstandigheden niet kon trainen maakt nu even niemand uit. We gaan door, de berg en wij kennen geen genade!
Tot de helft blijven jullie bij elkaar, maar er beginnen wel scheurtjes te ontstaan. Gezellig is het al een tijdje niet meer, want de helft kan eigenlijk niet meer praten. De gast die op elk ritje wat jullie doen de beste is, ruikt bloed en zet even aan, het breekt meteen. Maar hij krijgt twee man mee. Of nou man, een jonge hond en die ene gast die niemand echt mag. De jonge hond en de favoriet zakken even terug voor een praatje / overleg. Laat die gast op zijn S-Works maar spartelen. Ze zijn er wel even klaar mee. Ja leuk die S-Works, maar er zijn ook andere mooie fietsen. Je hoeft de gasten met een Canyon geen minderwaardigheidscomplex aan te praten toch? En heel fijn dat je speciaal voor deze trip Roval Alpinist wielen heb gekocht die heel lekker bollen, maar hoeft echt niet iedereen te weten. Echt populair wordt je er niet van als je het alleen maar daar over kan hebben. Iedereen kent deze gast wel toch? Dus de heren kijken elkaar aan en trekken ten strijde!
De jonge hond gaat voorop en geeft alles wat hij heeft op de steile stukken! Iedereen er achter die nog dicht genoeg zit om dit te kunnen zien weet het: HET IS KOERS! Uiteraard
geeft de jonge hond te veel. Maar kan je het hem kwalijk nemen? Hij is jong en met zijn oudere idool op pad. En zo blijft er maar een iemand voorop. Het is gedaan en iedereen weet het. Sommige al langer dan anderen. Iedereen rijdt nu vol naar de top. Achter is het nog wel enigszins koers, met de gebruikelijke figuren. Je ongewassen vriend met een houding op de fiets alsof ie er af gaat vallen, maar fietsen kan ie wel hoor! De bordjesprinter komt als 5e boven en claimt de winnaar van de sprinters te zijn. Er is maar een sprinter maar, maar wat maakt het uit. Niet dat Toms Skujins een sprinter is, maar vol overgave zeggen dat je het WK wint voor mensen boven de 70 kg maakt mij wel meer fan!
Ook voor de gewone fietser
Dus in mijn ogen was dit het WK voor de gewone fietser. Ok er finisht maar 30 man en met de tocht met vrienden komt iedereen altijd boven, hoe uitgewoond ook, maar toch. Het ging niet om ploegentactiek, wie heeft het beste team. Nee, het was een totale uitputtingsslag op persoonlijk vlak. Daar kunnen we ons aan spiegelen, daar kunnen we in meeleven en ons lijden aan relateren. Het feit dat je niet harder kan en alles geeft op de berg. Die vergelijking maakt het voor mij zo vet! En ik hoop voor jullie nu ook achteraf. Want ja, ik moet het ook toegeven, echt spannend was het niet.
Achteraf
Een kleine notitie achteraf: Dat het WK in Afrika is, dat is heel vet. Dat het in Rwanda is met alle misstanden in dat land dat is niet goed te praten. Dit artikel is echt alleen bedoeld om de race die we hebben gezien menselijker te maken.