Waarom Mount Kigali en Mur de Kigali een verschil kunnen maken

Terwijl wij de eerste keer naar de Mur de Kigali rijden, banen wij ons een weg tussen de brommertjes. De Moto Taxi is een geliefd vervoermiddel en voor ergens tussen de 1000 RWF en (voor de toeristen) 5000 RWF kom je overal in Kigali. Een groot deel is inmiddels elektrisch, maar de meerderheid zijn kleine smogproducerende racemonsters. We rijden vlak langs een busstation en daar is het dringen voor alle brommertjes, op zoek naar klanten voor een voglende rit. Wij staan netjes in de rij, te wachten op wat komen gaat.

Als het licht groen is, staan wij in de benzine dampen, maar moeten we toch omhoog. Langs de kant kijken de meesten ons aan met een blik van ‘die zijn gek’. De 400 meter klim omhoog is uiteindelijk niet superzwaar, alhoewel het laatste stuk wel venijnig steil is. Combineer dat met het kasseienwegdek en je wil toch liever vlak.

An sich gaat deze Mur het verschil niet maken, maar in het WK rijden ze eerst Mount Kigali op. Enkele dagen na onze kennismaking met ‘de Muur’ rijden we naar ’the mount’. Een mooie, strakke asfaltweg, met links en rechts wat huizen en akkervelden leidt ons naar de voet van de klim. Vooraf hebben we even gekeken en ‘volgens Komoot’ is deze klim in drie delen te doen. Een steil eerste deel, iets minder steil tweede deel en een prima derde deel.

Dat laatste, daar ging het een beetje mis. Terwijl wij naar boven draaien, worden we ingehaald door brommertjes en auto’s. Sommigen gaan langzamer rijden om ons te groeten. Als we het eerste dorpje bereiken, rennen de kinderen met ons mee. ‘Give me bottle, give me bottle’. Sorry vriend, maar die heb ik zelf nodig. Verderop zie ik de kenmerkende gele jerrycans, waarmee water bij de pomp wordt gehaald. Aan de andere kant zit een oudere zus haar jongere zusje te vlechten. Mensen kijken wat gek op van die twee Hollanders. Ik kijk vooral gek op van de steilheid van de klim. 5,7km aan 7 procent vertelt niet het verhaal van deze klim.

Na het tweede plateau volgt de laatste 1,5km en die is slopend. De weg lijkt een soort viaduct, maar Wahoo vertelt mij dat het hier continu boven de 10% gaat. Met uitschieters naar 15% hark ik naar boven. De mensen langs de kant, die omhoog lopen, klappen en roepen ‘courage’. Dank.

Eenmaal boven wacht je een lange en vrij rechte afdaling richting de voet van de muur. De weg is heel breed en als je dus een verschil hebt op de top, kun je dat hier verder uitbouwen. Maar ja, zoals we al zoveel gezien hebben: eenmaal een cartouche verschoten is het lastig om snel een nieuwe te laden.

Het kan, maar of het ook gebeurt, dat zullen we later vandaag weten.

Mount Kigali, Kigali, Rwanda

• Distance: 5.7 km, Elevation gain: 376 m, Average grade: 7 %