Oranje dames zorgen voor zinderende zaterdag in Limburg

Iedereen die de TV had afgestemd op dit Mickey Mouse WK, keek z’n ogen uit. Shirin van Anrooij plaatste een vlammende demarrage, met een kleine 10km te gaan. Een voorsprong van op z’n top 20 seconden, met daarachter teamgenoten uit Nederland om de boel lam te leggen. Met enkel Julia Kopecky (Tsjechie/SD-Worx) en Silvia Persico (Italië/Team UAE) was het uitrijden tot de finish.

Maar waar het Nederlandse damesteam op de weg al liet zien anders te denken over het woord ‘Team’, bleek dat met het WK gravel nog een overtreffende trap te krijgen. Van Anrooij reed zich helemaal leeg, vroeg aan de motor om tijdsverschillen en had af te rekenen met enkel Julia Kopecky, die zich uit elkaar trok voor teamgenote Lorena Wiebes. Ook vreemd, maar blijkbaar werkt dat dan zo. De euro’s zijn waarschijnlijk al overgemaakt.

Maar met nog een kilometer of twee te gaan en een voorsprong die wat bleef schommelen tussen de 10 en 15 seconden stak Yara Kastelijn, uit het niks, haar neus aan het venster en ging de achtervolging inzetten. Tot verbijstering van het wielerpubliek, Shirin van Anrooij (haar kamergenootje afgelopen tijd) en waarschijnlijk dacht Wiebes ook: wat is dit?

Nu was de laatste kilometer heel vuil omhoog lopend. Dus of ze het gehaald had, dat is de vraag, maar het vuile werk van Kastelijn, die uiteindelijk ook geen medaille pakte, was vreemd. Wiebes zei ‘bedankt he’ en sprintte uiteindelijk als een malle naar de winst. ‘Kramp tot achter mn oren’ zoals ze zelf zei. Vos pakte zilver en Persico (!) pakte het brons.

Nederland had een easy sweep van het podium kunnen hebben, maar blijkbaar was de dadendrang van Wiebes en de frustratie van Kastelijn te groot.

En zo stond bondscoah Ten Dam achteraf de pers te woord en werd het een interview wat we nog wel even heugen. Er waren blijkbaar geen teamafspraken (waar is een bondscoach dan voor??) en iedereen reed voor zich. Want zelfstandig gekwalificeerd dus….Er was dus niet gesproken over geld, iets wat in Rwanda wel expliciet door Ten Dam is gedaan.

Met als resultaat? Een diep ontgoochelde Van Anrooij, een dolblije Wiebes, een geklopte Vos en een Italiaanse op het podium, terwijl het met 2 kilometer te gaan echt anders had kunnen zijn.

Het zorgt voor Ten Dam weer voor wat klei- en knutselwerk. Die zal voor volgend seizoen weer wat goed moeten maken. Van Anrooij en Kastelijn zullen even niet bij elkaar op de kamer slapen, nemen we even aan.

Gravelen is geen MTB, is geen cross en is echt geen wegfietsen. Maar als je Shirin van Anrooij bent, dan voel je je hard genaaid.

En die zal nog wel even doordreunen.