IPT wordt NSN, maar de weerstand blijft

Hoe het zo ver kwam: protesten, boycot en druk van sponsors

Al het hele seizoen was Israel – Premier Tech het middelpunt van pro-Palestijnse protesten. Tijdens de Vuelta stapten activisten de koers binnen, werden renners letterlijk geblokkeerd en moest een etappe worden geneutraliseerd of aangepast; in Madrid vulden demonstranten de finale ronde met vlaggen en spandoeken. Daar bleef het niet bij:

• Het team werd geweerd uit de Giro dell’Emilia vanwege veiligheidszorgen rond protesten.
• De BDS-beweging riep expliciet op tot acties tegen de ploeg bij grote rondes.
• De Israëlische premier Netanyahu sprak publiekelijk steun uit voor de ploeg, waardoor de link met de Israëlische staat en haar beleid nog zichtbaarder werd.

Wat ooit bedoeld was als “sport verbindt” werd steeds meer een ‘sportswashing-project’, met Sylvan Adams als gezicht van Israëls publieke profilering via het wielrennen. Sportwashing is als sport gebruikt wordt om het imago van een sponsor/land/mogendheid op te poetsen. De sport is dan het positieve aspect om de negatieve achterkant te verdoezelen.

Leegloop

Voor sponsors werd het ongemakkelijk. Fietsleverancier Factor liet al eerder doorschemeren dat de associatie met “Israel” problematisch was. Daarna kwam de echte klap: Premier Tech trok zich volledig terug en noemde de situatie “onhoudbaar”. Ook Factor is inmiddels vertrokken en het Zwitserse Scott neemt deze plek over. Zwitsers zijn altijd neutraal.

Belangrijk detail: Premier Tech had de ploeg eerst expliciet onder druk gezet om “Israel” uit de naam te verwijderen – pas dan wilde het bedrijf überhaupt nog over verder sponsorschap praten.

Dat laat zien hoe sterk het imago van de ploeg is gaan verschuiven: eerst was het een WorldTour-team met een paar grote namen, maar nu is het vooral een rijdend symbool in een hoogoplopend politiek conflict.

Voor een multinational die wereldwijd zaken doet, zoals Premier Tech werd dat een reputatierisico dat niet meer in verhouding stond tot de zichtbaarheid in het peloton.

Runaway rebranding

De rebranding naar NSN Cycling past precies in dat plaatje. Door een Zwitserse licentie te nemen, de operationele basis naar Spanje te verplaatsen en een neutrale merknaam te kiezen, probeert de ploeg afstand te nemen van haar Israëlische identiteit.

In de communicatie gaat het nu over:

• “internationale waarden”,
• “resilience en ambitie”,
• “nieuwe partners” (NSN en Stoneweg),
• sportieve toekomst met nieuwe kopmannen ( volgens geruchten zal  Biniam Girmay in plaats van een uitgebluste Froome, het nieuwe gezicht worden van NSN)

Op papier klopt het allemaal: een ploeg kan van licentie, naam, trui en roster veranderen. Maar er verandert één ding niet: het verhaal dat aan deze ploeg is blijven kleven. Iedereen weet dat NSN Cycling de opvolger is van IPT, en dat de breuk vooral is ingegeven door druk van buitenaf, niet door een plots inzicht in de eigen politieke rol.

Het imago-probleem blijft

Daar zit precies de crux. Een naamswijziging kan drie dingen doen:

1. Cosmetische schade beperken
   Voor organisatoren en kleine sponsors is het makkelijker om een “neutraal” NSN Cycling te nodigen dan een ploeg met “Israel” in de naam. Zeker in landen waar de publieke opinie kritisch is op Israëlische politiek.
2. De discussie naar de achtergrond duwen
   Wie volgend jaar de startlijst van de Tour in Barcelona bekijkt, ziet “NSN Cycling Team” – zonder directe verwijzing naar Israël. De controverse verdwijnt niet, maar wordt minder zichtbaar voor casual fans.
3. Het debat over sportswashing vervagen, niet oplossen
   Critici zullen zeggen: dit bevestigt juist de sportswashing-logica. Eerst gebruik je sport om een positief beeld van Israël te verspreiden, en zodra dat politiek te duur wordt, schuif je het label aan de kant en ga je verder onder een neutrale vlag – met deels dezelfde geldstromen en structuren op de achtergrond.

Zolang niet helder en consequent wordt uitgelegd hoe de eigendomsstructuur eruitziet, welke rol Adams nog speelt en hoe de ploeg zich inhoudelijk verhoudt tot de oorlog en de protesten, blijft NSN gevangen tussen PR-verhaal en realiteit.

Zijn wij als fietsfans de dupe?

Tussen al dat geopolitieke geweld staan renners en stafleden die in de eerste plaats gewoon willen koersen. Zij waren al die tijd degenen die de protesten op de weg, de boegeroep bij ploegenpresentaties en de boycot-discussies moesten ondergaan.

Voor hen biedt NSN Cycling mogelijk rust, want er is minder directe dreiging van acties, hopelijk een stabielere sponsoring en sportieve kansen in een peloton dat de ploeg eerder liever kwijt dan rijk leek.

Maar ook voor hen blijft dit een ploeg met bagage. Wie tekent bij NSN Cycling, weet dat dit niet zonder risico is Het is een ploeg die symbool is geworden van de vraag hoever politiek en wielrennen in elkaar mogen grijpen.

Wat er over blijft

NSN Cycling is het schoolvoorbeeld van een rebranding die bedoeld is om een ploeg toekomst te geven in een hyperpolitieke context. Zakelijk gezien is de stap begrijpelijk, misschien zelfs noodzakelijk.

Maar wielrennen heeft een lang geheugen. Fans, activisten, organisatoren en sponsors vergeten niet dat dit team jarenlang nadrukkelijk met “Israel” in de naam en boodschap rondreed – én dat die identiteit pas werd losgelaten toen de druk te groot werd.

De echte test wordt niet de nieuwe trui of het nieuwe logo, maar de komende jaren:

• hoe transparant is de ploeg over haar achtergrond?
• welke waarden verdedigt ze publiek?
• en durft ze het gesprek aan over de rol die ze de afgelopen jaren zelf gespeeld heeft in dit verhaal?

Tot die tijd blijft NSN Cycling vooral wat het nu is: het team dat ooit Israel – Premier Tech heette, en dat met een nieuwe naam probeert een oud imago van zich af te schudden – met wisselend succes.

Lees ook dit artikel hierover.