Er was nog geen meter gefietst in de Tour de France 2011 of de Franse “wielerfans” hadden de toon gezet. Tijdens de ploegenpresentatie voorafgaand aan dit wielerspektakel werd Alberto Contador, winnaar van 3 edities, uitgefloten door het overwegend Franse publiek. Weinig creatief, maar ook weinig verrassend.
Tijdens de eerste etappe kreeg de ploegleiders-wagen van de ploeg van Contador tijdens de laatste kilometer een flinke biefstuk op de voorruit. Gegooid vanuit het publiek. Al iets creatiever, maar nog steeds weinig verrassend.
De vaste Tourvolger of wielerliefhebber weet ongetwijfeld waar dit vijandige gedrag door veroorzaakt wordt: Alberto Contador werd na afloop van de Tour de France 2010 “betrapt” op een minieme hoeveelheid Clenbuterol in zijn urine. Een paardenmiddel tegen astmatische aandoeningen. De aangetroffen hoeveelheid was dermate laag, dat Contador in eerste instantie is vrijgesproken van dopinggebruik. De door hem aangehaalde oorzaak, het eten van besmet rundvlees, verklaart gelijk de gegooide biefstuk.
Of Contador in de fout is gegaan en of hij daarvoor gestraft moet worden is aan de daarvoor aangestelde autoriteiten. De Fransen hebben daar echter lak aan. Zij maken dagelijks duidelijk dat ze Alberto Contador niet in “hun” wedstrijd willen zien rijden. Dit overkwam de afgelopen jaren ook een andere veelwinnaar van de Tour de France, Lance Armstrong. “Tricheur” was zijn bijnaam in Frankrijk. Jarenlang hoorde hij dat woord tijdens de koers. Vanuit het, uiteraard overwegend Franse publiek.
Niet geheel toevallig keert het Franse publiek zich tegen winnaars. De laatste Franse tourzege dateert van 1985 en de laatste Franse renner die het podium wist te bereiken was Virenque in 1997. Richard Virenque. Halfgod is nog een understatement. De man staat in Frankrijk boven alle wetten. Wat eind jaren ’90 wel bleek toen zijn hele ploeg bekende stelselmatig doping te hebben gebruikt. Virenque is als enige altijd blijven ontkennen. Terwijl alle feiten en verklaringen tegen hem spraken. Was Virenque een “tricheur” voor de Fransen? Nee, natuurlijk niet. Bekende Fransen mogen in de fout gaan. In Frankrijk is het de normaalste zaak van de wereld dat publieke figuren er buitenechtelijke relaties op nahouden. Zie Mitterand en zie Strauss-Kahn. Dat het hun publieke functioneren niet schaadt kan best waar zijn, maar erg sportief is het niet. Niet voor het thuisfront althans.
Ondanks een enorm groot potentieel aan wielrenners lukt het de Fransen niet om een ronderenner af te leveren die mee kan doen voor de podiumplaatsen in de Tour de France. In “hun” wedstrijd. En daar zit de daadwerkelijke pijn van de Fransen. Ze worden al jarenlang geklopt door renners en ploegen uit het buitenland. Die professioneler zijn en uitgaan van een goede structuur. Laten ze nou eerst eens beginnen met het verbeteren van deze zaken en renners opleiden die daadwerkelijk mee kunnen doen voor de winst.
Om groots te kunnen winnen, moet je groots kunnen verliezen. En zolang de Fransen niet groots kunnen verliezen, is er sprake van hypocrisie. Franse hypocrisie.
- C’est fini! - 24/07/2011
- The Andyman on Tour - 21/07/2011
- Rustdag – Balansdag - 18/07/2011