Arensmania

Nee. Dit verhaal gaat niet over Remco Evenepoel. Want ondanks de teleurstelling van het afstappen van de regerend Olympisch kampioen, heeft Evenepoel zoals je kunt lezen een Olympische titel op zak.

Nee. Dit verhaal gaat over Thymen Arensman. De 25 jarige, afkomstig uit Deil, zat in mei van dit jaar diep in de put. Wat heet, hij zat eigenlijk al langer in de put. Want wat moet je als je dé nieuwe ronderenner van Nederland bent? En je al een etappezege in de Vuelta op zak hebt en kort eindigt in Giro etappes? Als men het heeft over de nieuwe Dumoulin? Wat moet je dan?

Arensman was bij zijn debuut in 2020 hét grote talent van Nederland. Met die etappezege in de Vuelta én de Giro aankomsten werd de druk almaar groter. Hij ging zichzelf ook druk opleggen. Afvallen om maar beter te kunnen klimmen. Zichzelf pijnigen. In de Giro 2024 gaat het eigenlijk mis. Hij wordt in de openingsrit op 2,5 minuut gereden door (dan nog ploeggenoot) Narvaez. Huilen achterin de bus.

De remonte in die Giro is wel weer van hoog niveau. Hij eindigt net als het jaar ervoor als 6e in het eindklassement. Inmiddels heeft hij al meerdere top-10 noteringen in een grote ronde te pakken. Maar toch moet het anders. De knop moet om, want het plezier was ver weg.

Het moest van meer naar minder uren, van minder eten naar gezond eten en van streven naar perfectie naar ’tevreden zijn.

Wat dat betreft lijkt hij misschien steeds meer op zijn grote voorbeeld Tom Dumoulin. Want ook Dumoulin had last van alle druk die hij ervoer, zeker na zijn Giro succes in 2017.

Arensman lijkt in ieder geval meer op zijn plek. Met een etappewinst in de Tour of the Alps was hij weer sterk dit jaar. De Giro, werd ook een uitdaging. Hij werd daarna ook ziek, dus wellicht was dat niet ‘meant to be’.

In deze Tour zagen we bij vlagen al de grote belofte die Arensman eigenlijk nog steeds is. In de etappe naar Le Mont Dore was hij zo dichtbij. Toen was er die dekselse Yates.

Maar vandaag, op de flanken van Superbagnères reed Arensman weer een paar demonen uit zijn hoofd. Hij was zo sterk en toonde die sterkte al in de hele etappe.

Voor mij lijkt Arensman eigenlijk meer op Robert Gesink. Ook Gesink kreeg dat zware anker om z’n nek van ‘de nieuwe ronderenner’, toentertijd de nieuwe ‘Zoetemelk’. Gesink ging daar ook aan ten onder en werd later een superdomestique met een aantal prachtige overwinningen op zijn palmares. De vergelijking gaat niet helemaal op, maar toch.

Wij vinden het gewoon supermooi dat Arensman deze etappe wint en zich gewoon meet met de besten ter wereld. Met de bollentrui binnen handbereik is bij ons de ARENSMANIA aan. Dus hup Thymen, ga ervoor. En wat er ook gebeurd, je kan meer dan tevreden zijn over deze prestatie!