Geen tegenvallend klassement van Robert Gesink krijgt mij eronder. Ik loop al zeventien jaar met een gescheurde milt rond. De Tourteams die ik voor de verschillende websites samenstelde, bestaan zonder uitzondering nog maar uit vijf man. Het kinderlijke enthousiasme van Maarten en de kastelenobsessie van Herbert. Het doet me allemaal niks.
Maar gisteravond, nota bene op de eerste rustdag, brak ik.
Beste Maarten Tjallingii,
Gisteren viel mijn oma op de grond. We maakten ons wekelijkse wandelingetje naar de eendenvijver en daar lag ze opeens. Een opstaande stoeptegel. Ze schreeuwde het uit van de pijn, maar ik heb haar meteen weer achter haar rollator gezet, Maarten. Dat is voor mij
Ooit lieten mijn zus en haar man me vijf uur lang vakantiefoto’s van dolfijnen en walvissen zien. Vanaf die dag vond ik Noren, Japanners en al wat nog meer jaagt op waterzoogdieren op slag een stuk sympathieker. Alhoewel, Japanners kunnen er zelf natuurlijk ook wat van. Bied een
In Nederland moet Pino soms wijken voor politiek. Dat vind ik altijd een gotspe. Zelfs volwassenen steken meer op van Meneer Aart, die gekke blauwe vogel en de allesbehalve homoseksuele Bert & Ernie dan van de cliché uitbrakende politici bij een spoeddebatje over de zoveelste crisis. Voor kinderen moet het helemaal een ramp zijn. In plaats van Tommie in beeld,
Ik heb het ook geprobeerd met schaatsen, maar dat werkt niet. Zeker niet in het huidige klapschaatstijdperk. Iedere slag weer het geluid van een ijzer die contact zoekt en vindt met zijn schoen. Niet bevorderlijk. En wat te denken van de bel voor de laatste ronde. Het startschot! Onoverkomelijke hindernissen wanneer je even een lekker tukje wilt doen op de
Windtunnels, peperdure fietsen van materiaal dat lichter is dan de kleine teen van José Rujano, tests met ingewikkelde maskers waarbij naderhand elke hartslag geanalyseerd kan worden. De wielerploegen laten niets aan het toeval over. De renners zweren sinds kort bij een klein stukje hout. MyKnoaky. Een klein pijltje