het waait maar hij voelt geen wind
het regent maar hij wordt niet nat
hij heeft de natuur opgesloten
in een kast
zijn benen voelen zwaar
maar draaien gestaag
in het perpetuum mobile
van de stilstaande beweging
hij schakelt verlichting
de helling is digitaal
tien procent en tweedimensionaal
het zonlicht treft het zonlicht
hij stapt af en doet de gordijnen dicht
Door de voordeur vlucht een renner
in zwart geel rood het café binnen –
de menigte splijt uiteen.
Door de achterdeur stormen jagers
in clubkleuren naar buiten –
de menigte sluit zich.
Nog een uur te gaan.
Weer worden de glazen gevuld,
zweven de bladen door de staminee,
grijpen handen in de nevellucht
en laven zich de habitués.
Op weg naar het werelduurrecord.
Vluchters gaan en jagers komen,
waden door een zich verdikkende
stroom
Als ik de bladeren zie vallen,
denk ik aan Lombardije,
aan een peloton dat zich langzaam
opwaarts richt in een langgerekt
gedicht, op weg naar de kapel
van Madonna del Ghisallo
waar klokken juichend beieren,
hoog uittorenend boven
het meer van Como.
En iedere keer verzucht ik dan :
was het wielrennen maar écht
een katholieke sport gebleven,
dan
Fotograaf: Joris Knapen
Het stille lijden van de vluchter kruipt
kronkelend door dromerige dorpen, strekt
zich druipend uit over natte weiden en
gluiperig asfalt naar de valse einder.
De weg vangt de lange adem van de renner
die tweehonderd kilometer lang mag wennen
aan zijn onvermijdelijke nederlaag –
het in zijn hoogmoed zelf gegraven graf.
Want daar
Renners in een peloton vol kleuren
hun hoofden verscholen onder
futuristische helmen rijden zwijgend
voort door velden vol van voorjaarsgeuren
en dorpen waar gelovigen dolen in het
zwart voor een kerkportaal
langs mannen in zondagse pakken of
in pyjama’s onder kamerjassen
de vrouwen met krulspelden
in het haar
Ze zingen de lof van het peloton dat hun
lied niet beantwoordt, dat hecht aan zijn
zondagochtendrust aan de stilte voor de
storm in hun
Zondag 1 februari naar een aflevering van Te land, ter zee en in de lucht gekeken. Rechtstreeks vanuit Tabor dit keer. Was dit voorheen vooral een spelletje voor jongbejaarden, tegenwoordig zijn het zelfs overjarige pubers die dit spel domineren. Met Mathieu van der Poel als de winnaar. Wereldkampioen. Het