Geijkte paden hebben soms de mooiste zijstraten. Dat geldt voor iedere fietser die eens links gaat waar hij normaliter rechtsaf slaat, en met deze gedachte in het achterhoofd bestelde ik de Merino Membrane Softshell, het vlaggenschip van het jonge, relatief kleine Isadore Apparel. Een fabrikant uit Slowakije, ontsproten uit
Twee-en-een-half jaar geleden viel mijn vader van zijn fiets. Niet van zijn racefiets, maar gewoon van zijn dagelijkse stadsfiets. Stom ongeluk. Balans verloren toen een goede vriend in een jolige bui achterop wilde springen. Op de grond wist hij dat het mis was. Giechelend, mogelijk van de wijn, vroeg hij toch maar even of iemand een ambulance kon bellen. Het
Goh. Zo zit je een winter lang te roepen dat je zo graag weer wat koers op televisie zou zien en zo staan we aan de vooravond van de eerste grote ronde van het wielerjaar 2014. Vrijdagavond (vrijdagavond?) start de Giro d’Italia in Belfast (Belfast?) met een ploegentijdrit en hoopt Nederland op de roze trui van Pieter Weening. En daarna
Hee. Psst. Joaquim. Kap es met janken, man. Tweede op een WK. Whoop-dee-fucking-doo. Ik stond al met lege handen op dit podium toen jij nog voor ONCE zat te peddelen. Denk je nou echt dat ik die gekke Costa ging pakken voor je? Moet ik gelijk even de bus voor je stofzuigen? Sodemieter eens op.
Och, wat het je het zwaar.
Ik heb nog nooit ziek op de fiets gezeten. Niet geheel fit, zeker. Ziek, nooit. Ik weet niet hoe het is om rochelend uit kapot gekoerste longen tegen een Alpencol op te kruipen. En ik weet al helemaal niet hoe het moet voelen om jankend van ellende uit een peloton
“Excusez-moi, à droite.” Ik weet niet meer wat droite is. Ik zwalk een kant op. “Merci beaucoup”. Een Fransman zwiept voorbij. Goede gok. De Fransman verontschuldigt zich verderop een weg door mijn medeharkers. De weg loopt hier tegen de twintig procent omhoog. Mijn voorwiel komt los als ik te hard aan