Een regenboogtrui verleent je eeuwige roem. Zelfs al oogt de rest van je carrière mager (dag, Harm!). Maak je het palmares op van kampioenen, dan is het ontbreken van een wereldtitel een pijnlijke lacune. Dit is een top 5 van gemiste kansen… en evenveel mooie namen. Een troost voor
Als je in de wieg wordt gelegd met de naam James van Landschoot, dan koestert je vader hoge verwachtingen. Die gaat vast in zaken. Van Landschoot & Zoon, bankier-créancier. Het gouden plakkaat kan al besteld.
Maar wat als zoon James twintig jaar later voor de fiets kiest? Hoe geraakt
Peter Sagan beweerde ooit doodleuk niet te weten wie Seán Kelly was. Op zulke momenten hunker je naar een universiteit voor renners. Kun je afstuderen aan de filmschool en niet weten wie Coppola is? Iconen maken deel uit van je métier.
Helden van vroeger komen op rustdagen goed van pas voor journalisten die nog een dopingvrije scoop
Koersfans hebben een fotografisch geheugen. In mijn geval is dat helaas alleen letterlijk zo. Van elke wedstrijd die me is bijgebleven, kan ik 2-3 mentale snapshots opvissen. De rest is wazig; het onthouden niet waard. Af en toe vallen mijn beelden samen met momenten die de eindmontage van Studio Sport of Sportweekend halen. Maar dat hoeft niet.
Mijn dikste virtuele fotoalbum
Lendenrukken zijn altijd stevig.
Of krachtig en fors.
Subtiel maken ze geen enkele kans.
Neen, het moet juist heel hevig.
Lendenrukken komen in paren,
soms zijn ze enkel.
Rukken kun je niet eeuwig rekken,
je moet ze wat sparen.
Lendenrukken vallen te ontleden:
je vindt ze in de buurt van forse dijen,
gehecht aan sterke kerels,
bonkig van boven tot beneden.
Lendenrukken passeren in een schicht.
We noemen ze vaak
Klinisch dood op de fiets, en toch gruwelijk snel een berg op rijden. Geen flauw idee hoe het aanvoelt. Maar ik heb het wel gezien – twee seconden lang.
In de Tour van ‘86 mochten 206 renners de boel opsmukken. Want alles draaide om Hinault en zijn dauphin. De vraag was alleen wie in Parijs mee het podium op mocht.