Vanavond kunnen 155 wielrenners traditiegetrouw aan de pizza en het bier, nadat ze traditiegetrouw een champagnemomentje op de fiets hebben gehad, vervolgens de traditionele rondjes op de Champs-Élysées hebben afgelegd, waar ze de traditionele kopgroep in de laatste ronde hebben bijgehaald en de traditionele massasprint hebben afgewerkt.
Wielrennen staat bol van tradities. Het is een conservatieve sport, die niet te hard
En ineens was het klaar. Een Tour die tweeënhalve week lang als een meesterlijke symfonie naar een ontzagwekkend crescendo toewerkte, werd door de weergoden van een ultiem hoogtepunt beroofd. Nachtkaars, anticlimax, voor het zingen de kerk uit.
De dag begon al in mineur. Het enigma Thibaut Pinot moest met een mysterieus kwetsuur plotseling de strijd staken. De koning van de Pyreneeën
Vandaag bereikt het peloton het hoogste punt van deze Ronde van Frankrijk. Op de top van de Col de l’Iseran, de hoogste geasfalteerde bergpas van Frankrijk, is traditiegetrouw de Souvenir Henri Desgrange te winnen. Een prijs ter ere van de grondlegger van de Tour. Het is een prijs die zijn naamgever past. Desgrange was altijd op zoek naar spektakel en
Eerder deze tour schreef ik dat de Tourmalet de meest mythische berg is uit de Tourgeschiedenis. Nou, de Galibier is een heel goede tweede. Zo hoog dat de zuurstofnood al halverwege de beklimming toeslaat, zo lang dat er geen einde aan lijkt te komen, vaak in extreme omstandigheden. De Galibier heeft alles wat een alpencol moet hebben.
De Galibier werd voor
Dat het hartje zomer in dit deel van Frankrijk nogal warm kan zijn, blijkt dit jaar maar weer eens. Gisteren moest het peloton al temperaturen in de buurt van de 40 graden verwerken en ook vandaag, als de renners richting Gap worden gestuurd, zal het kwik weer tot boven de 35 graden stijgen.
Het zijn temperaturen die niet alleen voor het
Op 27 juli 1950 zet het peloton koers richting Nîmes. Net als vandaag is de voorspelling dat de temperatuur in de middaguren zal stijgen richting de 40 graden. Abdel-Kader Zaaf en Marcel Molinès wrijven ’s ochtends bij het ontbijt in hun handen. Dit gaat dan eindelijk hun dag worden.
Zaaf en Molinès maken dat jaar deel uit van het eerste Afrikaanse