‘Het was 1 juli 2001. Er werd hard gekoerst op dat NK. Heel hard. Het peloton werd dunner en dunner. Ik had superbenen die dag. En moet je nagaan, die avond ervoor had ik nog een feestje gehad. Verjaardag van ploegleider Cor Roskam. Nog aan de wijn gezeten en zo. Goed. Laatste ronde. Ik kom eigenlijk verkeerd uit die bocht.
Lijden in stilte is ultiem geluk. Ik voorzie mijn eigen dood. De dood van een clown.
Maar om mijn beoogde dood enigszins te duiden, is het misschien verstandiger om terug te gaan naar eerder naar die dag. Die dag is woensdag 21 september 2016. Locatie Rue de Général Ferrié, Saint-Jean-de-Maurienne. Wielerkenners weten bij het horen van de naam Saint-Jean-de-Maurienne genoeg: het
“Abraham gaf aan de zoon die hem geboren werd
en die hem door Sara werd geschonken
de naam Isaac.”
[Genesis 21]
Isaac leek op het eerste zicht een onschuldige racefiets zoals alle andere racefietsen. Met zorg en liefde geschapen. Het viel hem als jong fietsje uiteraard niet te verwijten dat hij geen kennis had van zijn bijzondere komaf.
Isaac dacht op
Om maar met de deur in huis te vallen: Parijs-Roubaix mag geen Parijs-Roubaix genoemd worden. Het is Compiègne-Roubaix.
De deur waarmee ik zojuist in huis viel is van Rotterdamse makelij, het huis staat in de Picardie. Wat preciezer: mijn vader komt uit Rotterdam, mijn moeder uit een gehucht onder (topografisch gezien bóven) de rook van Compiègne.
Ik ben zeer trots op de
“Vriendschap is liefde op het eerste woord.”
– Harry Mulisch
‘Klik’.
Mijn helm zit vast. Zenuwachtig loop ik de steile trap omhoog. Mijn linkerhand houdt de reling vast, met mijn rechter houd ik mijn baanfiets, een vederlichte Koga maatje 59, in de lucht. Na de allerlaatste trede tuur ik een leeg Ahoy’ in. Maar in mijn verbeelding is-ie tot de nok toe
‘‘Ik zal blij zijn als het twaalf uur is’, verzucht Johan van der Velde wanneer het nog zes uur moet worden. Op een podium in een Tilburgs theatertje staan twee stoelen. Op een van die stoelen neemt hij om half negen plaats. Een zaal vol bewonderaars en oud-collega’s geeft hem een gul applaus.”