Ergens aan het eind van de Zwitserse film Pédaleur de charme (2010) duikt in een archiefbeeld de echte Hugo Koblet op. Hij haalt nog snel een kammetje door zijn haar. Hugo is dan al gestopt als renner, en werkt voor de Zwitserse televisie. Het glamourleven past hem zoveel beter dan de
Beerfishing, foto: 99%ride.org
Maak kennis met Dirk. Dirk rijdt van de Noord- naar de Zuidpool op een fiets met bepakking. En overal waar ze onderweg een veldrit organiseren, rijdt Dirk mee. Voor het goede doel, uiteraard. Niemand rijdt tegenwoordig nog per fiets van de Noord- naar de Zuidpool
“I didn’t live a lot of lies. But I lived one big one.”
Daar zit je dan als documentairemaker maar mooi mee. Het uitkomen van die ene, grote leugen maakt dat een compleet afgeronde documentaire de prullenbak in kan. Het was volgens maker Alex Gibney nochtans een mooi verhaal. Over de sluwe
Geruisloos namen ze over van Jalabert, Virenque, en oud-wereldkampioen Brochard. Hun ondankbare taak: het Franse wielrennen kleuren tijdens zijn meest grauwe periode. Festina gaf niet langer de tijd aan, de regenboog stond nog slechts boven hun buurlanden, en de Tour… Ach, de Tour.
Vanuit de grasbermen in Frankrijk werd hen sterkte gewenst.
‘Weening winnaar Ronde van Polen’. Ik open Teletekst pagina 666 en in mijn hoofd speelt zich, als altijd, een zinnetje van Iron Maiden’s Bruce Dickinson af. Een pagina vol zekerheden opent zich.
‘Harekiet’, check.
‘Laatste Nederlandse winnaar van een Touretappe’, check.
Nu ik het op Teletekst lees realiseer ik me de waarde van
Quatorze juillet. De langste Touretappe.
Le Mont Ventoux.
Terwijl de renners hun stramme kuiten aan het werk zetten op de eerste côtes na de start in Givors zijn de échappées al vertrokken, op weg naar de uitzending.
Etappe vijftien wordt een zinderende etappe. Heet, droog, lang, en zwaar. Loodzwaar.
Een nationale feestdag voor iedereen behalve