Hoewel de lekke band van Lars Boom in de Omloop nog fris in het geheugen zit, mag het wielervoorjaar 2014 alweer uitgewoven worden. En hoe kan dit beter dan met een gedetailleerde en wetenschappelijk verantwoorde analyse van de prestaties van de Nederlandse wielrijders dit voorjaar? Want u zit natuurlijk op duiding te wachten uit geheel neutrale en onverdachte hoek. En
Dit stuk is overgenomen van Extrasport.be en kan opgevat worden als een vervolg op “Ode aan de Waalse wielrijder“
Arm Vlaanderen. Je kan er honend over doen. Het kan deernis opwekken. Maar je kan er ook mee dwepen. Dat doet de wielersport nu al een eeuw.
© Wikipedia
Een eeuw,
Straks is het weer de Vlaamse hoogmis. Maar Waalse wielrijder, ik moet aan u denken. Hoe gij die prachtige wielersport door uw vingers hebt laten glippen. Gij, die in de begindagen van de wielersport geen partij had aan de Vlaamse wielrijders. Zij, die onbehouwen lompe Vlaamse boerkes die naar economisch welvarende
U kent ze wel, de renners waarvan verwacht wordt dat ze de nieuwe Eddy Merckx worden, maar die in hun wielerloopbaan nooit de prestaties van Wim Van Huffel zullen benaderen, laat staan overtreffen. Renners waarvan je denkt dat ze nog kunnen meedingen naar de witte trui in de Tour, maar in feite al bijna 30 zijn of zelfs deze grens
Omdat wij respect hebben voor elk soort renner, zelfs voor veldrijders, achten we het noodzakelijk om even stil te staan bij een onderschat type renner. Altijd aanwezig, maar geeft nooit thuis. Steevast in de buik van het peloton. In bergetappes in de eerste bus, nog steeds ruim binnen de tijdslimiet om
Het nakende wielerseizoen staat vol ongeduld op de deur te bonzen. Weliswaar vooral aan de andere kant van de wereld. Al kan sinds vorig jaar het belang van deze schijnbaar onooglijke voorbereidingskoersjes, die vooral in functie staan van het eraf fietsen van de overbodige winterkilo’s, niet genoeg onderstreept worden.