Afgelopen weekend fietste ik de Drieländergiro. In de afdaling van de Ofenpas bepaalde een fractie van een seconde de rest van de dag.
Gevallen. Is een detailloze samenvatting van exact 1,12 seconden die toch oneindig veel langer duurt dan de realiteit van dat moment. Als we klimmen dan leid ik, maar in de afdaling draaien we de rollen om. Ontspannen walsen
‘Het is ook altijd wat met jou, hè?’ Lachend werp ik hem het zakje van mijn bril toe en wijs naar zijn wang waar de lippenstift van de rondemiss nog zichtbaar aanwezig is.
‘Ik wilde het erop laten zitten,’ antwoordt Steven, ‘als aandenken aan gisteren, maar hoezo is er altijd wat met mij, Nelis?’
‘Dat aandenken hoef je niet te bewaren, jongen,
Ondanks het gezegde kan ik het niet helpen dat mijn eerste oordeel over een boek toch altijd bij het omslag begint. Het zou ook vreemd zijn om dat niet te doen eigenlijk. Dus weeg en draai ik het boek in mijn handen, sla het even open en laat de pagina’s door
De laatste keer dat ik de Tour van het begin tot het einde kon volgen was waarschijnlijk toen ik nog naar school ging. Sinds ik werk heb ik het gevoel gehad het contact met het wielrennen langzaam te verliezen. Ik streepte in mijn agenda etappes aan die ik niet zou mogen missen, etappes waarvoor ik stiekem de tv aan zou
Terwijl dichter Jan Kal, nietsvermoedend over waar hij nu in beland is, rustig een tortilla naar binnen werkt, luistert een groepje genodigden naar de anekdotes van Koen, Aart en Peter. Zelf heb ik het boek dat hier wordt gepresenteerd al vooraf mogen lezen en betrap
Om snelheid te maken kom ik omhoog uit het zadel, en danseuse, mijn volle gewicht leunt op de pedalen terwijl ik tussen mijn benen door naar het tandwiel achter kijk. Als dit een dans is, dan op zijn best de horlepiep. Langs mijn slapen voel ik het zweet