De afgelopen zeven maanden zijn we weer aan de sport zelf gaan denken, is het niet? Armstrong had in een hotellobby tegenover Oprah gezeten, Boogerd was tegen een zwarte achtergrond gefilmd door de NOS. Daarna werd het voorjaar en gingen we weer fietsen. Het ging over achterom kijken, over sprinten en
Het einde van het wielerseizoen is naadloos overgelopen in het Usada-rapport, de Armstrong-ophef en het einde van de Raboploeg. Wat er op de fiets gebeurde, is ingeruild voor wat eromheen gebeurt. Opdat wij niet vergeten: het wielerseizoen 2012 in commentatorpoëzie.
Wind
In de wind zometeen
Gaat die nog
Nou, daar gaan we. Ik weet dat ik ga overkomen als een uitgebluste echtgenote, uitgelopen mascara, de brandvlek van een sigaret naast me op de oude bank in de woonkamer. Tussen de scherven van alles wat kapot gevallen is. Maar het moet op tafel, want het heeft al veel te lang geduurd. Lance, je hebt tegen ons gelogen.
Niet dat ik
De wielerkalender 2011 is omgeslagen. Weggekruist. Als terugblik: geëxtraheerde quotes uit het commentaar van Smeets, Ducrot, Dijkstra, Schotte en Vannieuwkerke, die op zichzelf staand soms niets minder dan poëzie zijn. Af en toe tekenen ze een in onze herinneringen gegrift moment, dan weer vangen ze juist de alledaagsheid van de koers in een paar woorden.
Achteromkijken is er nauwelijks bij in de Tour de France. Morgen misschien, wanneer de rustdag gelegenheid geeft tot uitrusten en de stand opmaken. Desondanks, al tijdens de bikkelharde etappe van deze zondagmiddag: een terugblik op de eerste tourweek aan de hand van mijn dagelijkse column op nrc.nl:
Zaterdag 2
Nee, nee, nee. Ik hoorde het de Sporza-commentatoren zeggen. Meer hadden ze niet. Soms bleven ze minutenlang stil. Dan weer even: ‘Nee’.
Ze vertelden nog wel wie er in beeld reden, wie er demarreerde, maar slechts om dat andere niet onder ogen te hoeven zien. Dat wat ze hadden zien liggen op het asfalt. Een landgenoot, een twintiger, een aanstaande vader.