Het stond er echt. Op de Markt van Middelburg was een monument van ongekookte pasta opgetrokken. Ter bewieroking van de Giro d’Italia en een van haar grootste campionissimi. Tegen een blinde muur van triplex. Dit was Zeeuwse kunst met een Italiaans sausje – tegelijkertijd camoufleerde het de ruïne van een failliete horecagelegenheid. De letters en cijfers in het kunstwerk waren
Waar hij na zijn wielercarrière zou gaan vissen was voor velen onbekend. Misschien aan de boorden van de beruchte Spree, de rivier die dwars door zijn woonplaats Berlijn meandert en waar verschillende Oost-Duitsers ooit naar hun vrijheid hadden gezwommen. Wellicht het Spreewald of een van de andere bosrijke natuurparken rondom Berlijn,
Dag trainingsschema,
Dit zijn wellicht de laatste krabbels die ik op jou zal zetten. Want ik ben wat ze noemen een dopingzondaar. Betrapt. Op het gebruik van epo. In een week dat ook een Kazach publiekelijk werd gelyncht. Oenemeloenen zijn we.
Nu zit ik thuis. In de huiskamer. Alleen. De felgele koerstrui hangt lusteloos over een keukenstoel, gisteren op veertig graden gewassen.
‘Nog een kilometer en dan gaan we beginnen aan de laatste beklimming van vandaag, Ax 3 Domaines. Ik kreeg op Twitter een leuke vraag, of je van begin af aan hard moet rijden. Nou, het leuke is, wielrennen is niet altijd hard fietsen. Ik heb
Mensennamen, soms zijn ze net als een melodieus liedje of een Martin Luther King-achtige quote. Minutenlang, urenlang, dagenlang spoken ze door je hoofd – omdat de drager zoveel indruk heeft gemaakt (hoe, dat wil ik in het midden laten) of simpelweg omdat er sprake is van een ongebruikelijke combinatie van voor- en achternaam. En zodra hij in het hoofd is