Ergens in het bestaan van Laurens ten Dam ligt een strakke scheidslijn. Zijn leven valt uiteen in twee stukken: ervoor en erna.
Voor en na De Baard.
Bekijk de foto’s. Een groter verschil tussen het glunderende menneke in het shirt van Batavus-Bankgiroloterij – we schrijven 2004, Laurens is 23 – en
Vanavond, Lux Nijmegen: @FHeinen leest voor, @servaisknaven, @thijszonneveld, @bertwagendorp lullepotten. Volle bak. http://t.co/3u7cFCyOnk
— Bert Wagendorp (@bertwagendorp) April 8, 2013
Tot m’n dertiende zat ik op voetbal. Mijn vereniging, Udi ’19 (toen nog zonder Beter Bed), had een clubblad. Op de achterpagina van dat gestencilde meesterwerkje stond een rubriek: ‘Wist u dat…?’ Een hele pagina vol met roddels, nieuwtjes en andersoortige need-to-know informatie. Ge-wel-dig. Vond ik toen. Ik ga nu een poging doen dat niveau te evenaren.
Wist u bijvoorbeeld dat….
De wielerwereld hangt van clichés aan elkaar. En daar is niets mis mee. De Tour de France spant naturellement de kroon: wuivende zonnebloemvelden, romantische kasteeltjes langs de Loire, opwaaiende bloemetjesjurken (oh la la!) en op radio Tour de zwierige chansons van Julien Clerc en Gerard Lenorman.
Gecultiveerd zomergevoel. Mooi.
In Vlaanderen kunnen ze er ook wat van. Gisteravond op de eerste van
In De Renner verhaalt Tim Krabbé over de werelduurrecordpoging van de Amerikaan Hamilton. We schrijven het jaar 1898. Deze Hamilton liet een lichtvlek projecteren op de wielerbaan. De vlek bewoog mee, steeds een metertje voor z’n voorwiel. Hamilton fietste als eerste mens meer dan 40 kilometer in een uur. Maar helaas… de wielerbond zette een kruis door het record. De
Het onvermijdelijke poloshirt, de bovenste knoopjes open. De gele Tour-accreditatie losjes om de hals. Dure zonnebril op het hoofd, de ogen lichtjes dichtgeknepen. De inmiddels wat vlezige onderarm hangt nonchalant uit het autoraampje. Zo kennen we Johan Bruyneel, de man achter US Postal, Discovery en –
Een tijdje terug las ik een fascinerend artikel in de krant: een stel vooraanstaande Nederlandse economen is bezorgd om het imago van het vakgebied. De reden? Sinds het uitbreken van de crisis rollen de knappe koppen – professoren, bankdirecteuren en voorzitters van toonaangevende wetenschappelijke denktanks – in kranten, op radio en tv, en in allerlei hippe blogs over elkaar heen